تعامل در یک مداخله تلفن همراه مبتنی بر سیگار کشیدن برای نوجوانان
آبستره
سابقه و هدف: اگرچه برنامه های قطع سیگار از طریق تلفن همراه راه امیدوار کننده ای برای ترویج قطع سیگار در میان نوجوانان است، اما اطلاعات کمی در مورد اینکه نوجوانان چگونه ممکن است از آنها استفاده کنند، در دست نیست.
هدف: هدف از این مطالعه تعیین مسیر تعامل نوجوانان با برنامه قطع سیگار با تلفن همراه در طول زمان و ارتباط این مسیر با ویژگی های پایه و نتایج درمان است.
روش بررسی: ما تجزیه و تحلیل داده های ثانویه را بر روی مجموعه داده های یک مطالعه انجام داد که در مقایسه با ترک سیگار یکپارچه تلفن همراه و مداخله الکل با ترک سیگار تنها مداخله برای نوجوانان جذب شده در کلاس های حرفه ای و دبیرستان (1418 نفر). در طول مداخله 3 ماهه، شرکت کنندگان در هر دو گروه مداخله یک پیام متنی سریع در هفته دریافت کردند که یا رفتارهای هدف مربوط به سیگار کشیدن را ارزیابی می کرد یا شرکت در یک مسابقه مسابقه یا پیام را تشویق می کرد. تجزیه و تحلیل توالی برای شناسایی مسیر تعامل انجام شد. تجزیه و تحلیل برای شناسایی پیش بینی کننده های مسیر تعامل و ارتباط بین مسیر تعامل و نتایج درمان انجام شد.
يافته ها: سه راه نامزدی به دست آمد: (1) تعامل با ثبات (1418/646، 45.56٪), (2) کاهش تعامل (501/1418, 35.33٪), و (3) عدم تعامل پایدار (271/1418, 19.11٪). نوجوانانی که جوان تر بودند، سابقه مهاجری نداشتند، مزایای بیشتری برای ترک سیگار درک می کردند و گزارش می دادند که نوشیدن پرخوری قبل از ارزیابی پایه بیشتر احتمال دارد که تعامل پایدار از خود نشان دهد. با توجه به دسترسی متفاوت شرکت کنندگان درگیر تر و کمتر درگیر در پیگیری، سه مدل آماری (موارد کامل، آخرین مشاهده انجام شده به جلو، و imputation متعدد) برای انجمن های مسیر تعامل و نتیجه سیگار کشیدن مورد آزمایش قرار گرفت. برای 7 نقطه ترک سیگار، هیچ ارتباط آماری قابل توجه بیش از هر سه مدل نشان داد. با این حال، کاهش تعامل با این برنامه بیش از هر سه مدل همراه بود، با کاهش بیشتر در استفاده روزانه از تنباکو نسبت به عدم تعامل.
نتیجه گیری: اکثر نوجوانان دخانیات به طور گسترده ای با یک برنامه قطع سیگار مبتنی بر تلفن همراه درگیر شدند. با این حال، نه تنها تعامل پایدار بلکه کاهش تعامل با یک برنامه ممکن است شاخصی از تغییر رفتاری باشد. اقدامات برای جلوگیری از عدم تعامل در میان نوجوانان به نظر می رسد به خصوص لازم برای افراد مسن تر با سابقه مهاجر که بیش از حد نمی نوشند. علاوه بر این، مطالعات آینده نه تنها باید استفاده از اجزای برنامه خاص بلکه مسیر تعامل کاربران را برای درک بهتر مکانیسم های پشت تغییر رفتاری بررسی کند.