موقعیت جغرافیایی و نفوذ فرهنگی متنوع بنگلادش را برای مشکلات مرتبط با مصرف مواد آسیب پذیر می کند. این اختلال در بهداشت عمومی، فاسد کردن نهادها، عقب مانده توسعه اجتماعی و اقتصادی، و در برخی موارد، تاثیر امنیت دولتی است. مشاهده شده است که بسیاری از بیماران پس از اتمام درمان با استفاده از رفتار به ماده قبلی باز می شوند. هدف مطالعه بررسی عواملی بود که مانع بهبودی می شوند.

مطالعه توصیفی- مقطعی با مصاحبه با 911 نفر از پاسخ دهندگان تحت درمان اختلال مصرف مواد انجام شد. بیماران مبتلا به بیماری های سیستمیک و روانی از این بیماری ها محروم شدند. رضایت کتبی آگاهانه از هر یک از پاسخ دهندگان و مقامات مرکز درمان برای اطمینان از محرمانه بودن به دست آمده است.

از 911 بیمار، 98.9 درصد مرد، 48 درصد از سن بیمار بین 19 تا 30 سال بود. 70٪ پاسخ دهندگان از پول والدين برای خريد مواد مخدر استفاده کردند. 70٪ از آنها حاضر به دریافت درمان برای SUD نبودند. 4/89٪ از پاسخ دهندگان سیگاری بودند. انتخاب های برتر مواد آمفتمین، حشیش و الکل بود؛ و راه های معمول دولت سیگار کشیدن (90.6٪) و بلع (82٪) بود. 98.9٪ از پاسخ دهندگان قبلاً تحت درمان مسکونی قرار گرفته و 8.65٪ از آنها به مدت 31 تا 90 روز چنین درمانی را دریافت کرده اند. دلایل اصلی برای فرار از کشور، نا آرامی های خانوادگی (5/29 درصد)، فشار همسالان (4/27 درصد) و ناامیدی (8/24 درصد) بود.

اين مطالعه نشان داد که در بنگله دیش، در بين مصرف کنندگان مواد تحت درمان، عواملی از نوع دوباره و مرتبط با آن وجود دارد. داکا Ahsania ماموریت همواره نقش محوری برای مبارزه با مشکلات مربوط به مواد بازی, کار در همکاری با بسیاری از سازمان های دیگر و دولت. یافته های این مطالعه به عنوان پایه ای برای تحقیقات آینده و در کمک به توسعه سیاست پرداختن به این موضوع ملی کار خواهد کرد.