توسعه و آزمون مداخلات: ارتقای فاصله مثبت در پسران نوجوان

این مقاله در نشست سالانه انجمن تحقیقات پیشگیری 2018 که 29 می – 1 جون 2018 در واشنگتن دی سی آمریکا برگزار شد، ارائه شد.

دانشگاه دینر-کورتنز کلگری 

دب هرلوک خلاق تئوری شرکت ;  مرکز بهداشت جنسی پم کراوس کلگری

توجه فزاینده به نقش مردان و پسران در جلوگیری از حوادث خشونت خانگی و جنسی است. یکی از رویکردهای امیدوار کننده برای این کار ترویج رفتارهای بایوینگ مثبت است؛ با این حال، مردان و پسران با موانعی برای مداخله در برابر همتایان مواجه هستند (به عنوان سابق، ترس از ارزیابی منفی همتایان). با توجه به چگونگی پرداختن به این موانع، ادبیات اخیر به نقش هنجارهای سنتی مردانه (به عنوان معمول، هنجارهایی که مهار و سلطه عاطفی را ترویج می کنند) در شکل دادن به شناخت و مسئولیت مداخله تنظیم کننده اشاره می کند. به طور خاص، پایبندی به این هنجارها ممکن است متوجه شدن این که چیزی اشتباه است را سخت تر کند (به عنوان مثل، چون رفتار در هم ترازی با هنجارها است)، یا در واقع حتی اگر چیزی متوجه شود مداخله کند (به عنوان مثل، به دلیل ترس از اینکه مداخله به عنوان نقض نقش جنسیتی مشاهده شود). بنابراین، بازسازی هنجارهای سنتی مردانه نشان دهنده تلاش بالقوه بالا دست برای کاهش موانع و افزایش مداخله مثبت بین مردان و پسران است. نوجوانان به دلیل افزایش اجتماعی شدن هنجار جنسیتی که در این مدت رخ می دهد و میزان آشنایی/خشونت جنسی، دوره بحرانی برای این کار بالا دست است. 

مطالعه حاضر از ارزیابی خلبانی یکی از این تلاش های بالا دست، برنامه وایز گویز، گزارش می دهد. وایز گویز یک برنامه مردانگی سالم و روابط سالم مبتنی بر مدرسه است که برای بازسازی هنجارهای جنسیتی ناسالم کار می کند، و در طول سال درسی به پسران کلاس 9 ارائه می شود. تحقیقات در مورد این پروژه از طریق یک همکاری تمرینی- تحقیقاتی انجام می شود. در سال 2016-2017، ما از یک طراحی پیش تجربی برای جمع آوری داده های نظرسنجی قبل و بعد از آزمون از 126 شرکت کننده در هشت مدرسه کانادایی استفاده کردیم. رفتارهای ایستاده با استفاده از میلر در مقیاس بیننده (2012) آل اندازه گیری شد، که شامل هر دو مثبت (به عنوان معنی، گفتن یک فرد بالغ) و منفی (به عنوان دیگر، خنده و یا رفتن همراه با آن) اشکال مداخله است. داده ها با استفاده از مدل خطی سلسله مراتبی سه سطحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تمام مدل های کنترل شده برای گروه جمعیتی و وضعیت اجتماعی و اقتصادی. 

به طور کلی، نوجوانان در این برنامه افزایش قابل توجهی در مداخله مثبت از قبل به بعد از آزمون (15.5٪ بهبود، p=.001) گزارش شده است. در سطح مورد، تغییرات در مداخله مثبت بیننده با اختلال در گفتمان (به عنوان معمول، شوخی های جنسی)، اما نه از رفتارهای تهاجمی تر (به عنوان دیگر، صدمه زدن فیزیکی به یک دختر) هدایت می شد. هیچ تغییری در مداخله منفی تنظیم کننده یافت نشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که شرکت کنندگان با مختل کردن گفتمان مشکل ساز بیشتر مداخله می کردند، اما رفتارهای تشویقی ضمنی هنوز در حال رخ دادن بود. ما با بحث در مورد چگونگی مدل مشارکت ما ترویج ترجمه دانش پژوهش عمل و اطلاع رسانی برنامه های ارزیابی آینده به پایان می رسد.