آبستره

اعتیاد به کوکائین یک نگرانی پزشکی و عمومی قابل توجهی است. با وجود دهه ها تلاش تحقیقاتی، توسعه دارو درمانی برای اختلال استفاده از کوکائین تا حد زیادی ناموفق باقی مانده است. این ممکن است تا حدی به دلیل درک کافی از مکانیسم های پیچیده بیولوژیکی درگیر در آسیب شناسی این اختلال است. در مطالعه حاضر ، ما نشان می دهد که : (1) بالا گرفتن از ghrelin توسط کوکائین نقش مهمی در نگهداری از کوکائین خود اداره و کوکائین به دنبال انگیزه محرک کوکائین مشروط ؛ (2) کسب رفتار مصرف کوکائین با کسب اثرات تحریکی کوکائین توسط محرک های کوکائین شرطی بر روی کرالین، و با تنظیم سطح mRNA دریافت کننده غرلین در منطقه تیگمنتال تهویه (VTA) همراه است. (3) محاصره سیگنالینگگرلین با پیش درمان با JMV2959، آنتاگونیست انتخابی گیرلین، وابسته به دوز مانع از بازپس گیری کوکائین به دنبال باعث شده توسط هر دو کوکائین یا یوهیمبین در حیوانات رفتاری خاموش با سابقه خود اداره کوکائین؛ (4) JMV2959 پیش درمان نیز مانع از پاداش تحریک مغز (BSR) و کوکائین قدرت BSR حفظ شده توسط تحریک اپت ژنتیک از نورونون های دپامین VTA در موش DAT-Cre; (5) محاصره از گیره های β1  آدرنرجی محیطی توسط آتنولول به شدت کاهش بالا در گردش گیرلین ناشی از کوکائین و مهار کوکائین خود اداره و کوکائین دوباره باعث کوکائین. این یافته ها نشان می دهد که سیستم غرلین اندوژن نقش مهمی در رفتارهای اعتیاد آور مربوط به کوکائین دارد و نشان می دهد که دستکاری و هدف قرار دادن این سیستم ممکن است برای کاهش اختلال استفاده از کوکائین قابل دوام باشد.