ارتباط سابقه مصرف سیگار و بقای کلی بیماران دریافت کننده پمبرولیزوماب برای درمان خط اول سرطان پیشرفته ریه سلول های غیر کوچک

آبستره

اهمیت نیاز  به درمان خیاط به بیمارانی که به احتمال زیاد به مشتق بزرگترین سود از آنها را به منظور بهبود نتایج بیمار و افزایش مقرون به صرفه بودن درمان های سرطان وجود دارد.

هدف از مقایسه بقای کلی بین بیماران مبتلا به سابقه فعلی یا سابق سیگار کشیدن با بیمارانی که هرگز سیگار نمی کشیدند و تک درمانی پمبرولیزوماب را به عنوان درمان خط اول (1L) برای سرطان پیشرفته غیر کوچک ریه (NSCLC) آغاز کردند.  

طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان در این مطالعه هم گروه گذشته نگر بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته 18 ساله یا بالاتر انتخاب شده از یک پایگاه داده در سراسر کشور در دنیای واقعی نشات گرفته از بیش از 280 کلینیک سرطان ایالات متحده مقایسه شده است.   دوره شمولیت مطالعه از اول جنوری 2011 تا اول اکتوبر 2019 بود.

قرار گرفتن در  معرض وضعیت سیگار کشیدن در زمان تشخیص NSCLC.

نتایج اصلی و اندازه گیری  سیستم عامل اندازه گیری شده از شروع یک درمانی پمبرولیزوماب 1L.

نتایج این مطالعه گذشته نگر، در مجموع 1166 بیمار (میانه سنی، 72.9 سال [15.3] سال؛ 581 [49.8 درصد] مرد و 585 نفر [50.2 درصد] زن) در تجزیه و تحلیل اولیه مورد ارزیابی قرار گرفت، از جمله 91 بیمار [7.8٪] بدون سابقه سیگار کشیدن (به عنوان راسته، سیگاری هرگز) و 1075 بیمار [92.2٪] که در حال حاضر و یا قبلا سیگار می کشید (به عنوان من، همیشه سیگاری).   در مقایسه با همیشه سیگاری ها، سیگاری ها هرگز مسن تر بودند (میانه سن [IQR] از 78.2 [12.0] در مقابل 72.7 [15.5] سال)، بیشتر احتمال دارد که زن (61 [67.0٪] در مقابل 524 [48.7٪]) و با histology تومور غیر خطرناک تشخیص داده شده است (70 [76.9٪] در مقابل 738 [68.7٪]). پس از تنظیم برای انواع پایه، همیشه سیگاری که آغاز پمبرولیزوماب 1L به طور قابل توجهی طولانی مدت سیستم عامل در مقایسه با هرگز سیگاری (سیستم عامل میانه: 12.8 [10.9-14.6] در مقابل 6.5 [3.3-13.8] ماه؛ نسبت خطر (منابع انسانی): 0.69 [95٪ CI, 0.50-0.95]). این روند در تمام تحلیل های حساسیت برای گروه پمبرولیزوماب 1L مشاهده شد، اما نه برای آغازگران شیمی درمانی پلاتین 1L، که برای آن همیشه سیگاری نشان داد سیستم عامل به طور قابل توجهی کوتاه تر در مقایسه با سیگاری هرگز (منابع انسانی، 1.2 [95٪ CI، 1.07-1.33]).

نتیجه گیری و ارتباط در بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته که تک درمانی 1L پمبرولیزوماب را در شیوه های معمول بالینی در ایالات متحده دریافت کردند، بیمارانی که سابقه فعلی یا سابق سیگار کشیدن را در زمان تشخیص گزارش کرده بودند، به طور مداوم سیستم عامل طولانی تری نسبت به افراد سیگاری هرگز داشتند.   این یافته نشان می دهد که در سیگار کشیدن هرگز پیشرفته NSCLC، تک درمانی پمبرولیزوماب 1L ممکن است انتخاب درمان مطلوب نباشد، و آزمایش ژنومیک برای درمان های بالقوه همسان ژنومیک باید بر پمبرولیزوماب در سیگاری های هرگز اولویت بندی شود.