اریک کی لیلند، لیندا لی کالدول، نیلام رام، لیزا واگنر

مقدمه: رابطه جنسی زودرس و مخاطره آمیز در نوجوانان مربوط به انتقال اچ آی وی/ ایدز و سایر بیماری های قلبی و بارداری ناخواسته است. اولین جنسی اغلب با دیگر رفتارهای جنسی مخاطره آمیز از جمله مصرف مواد، رابطه جنسی معامله ای (به عنوان سابق، داشتن رابطه جنسی در ازای پول یا غذا)، و استفاده از کاندوم، کمک به افزایش خطر نتایج منفی سلامت رخ می دهد. سطوح بالایی از خستگی اوقات فراغت پیش بینی افزایش رفتار خطر ابتلا به در اولین جنسی. این الگوهای خستگی اوقات فراغت و زمان اولین جنسی بین مردان و زنان متفاوت است. برنامه های پیشگیری با اجزای خستگی اوقات فراغت می تواند به هدف قرار دادن رفتارهای مخاطره آمیز در اولین جنسی است که با خستگی اوقات فراغت همراه است.

روش بررسی: نمونه مورد مطالعه شامل سه گروه از دانشجويان شاهد (3654 نفر) از يک مطالعه موثر در سلامت آفريقای جنوبی است. داده ها تا هشت موج برای هر فرد جمع آوری شد و شامل زمان بندی سکس اول و رفتارهای خطر مشترک (به عنوان نمونه، استفاده از الکل، رابطه جنسی معامله ای، و استفاده از کاندوم) بود. نمرات خستگی اوقات فراغت با متوسط نمرات خستگی اوقات فراغت فردی در تمام امواج و سپس دو طبقه بندی به دسته های بالا و پایین محاسبات.

از آنجا که افراد ممکن است فعالیت جنسی با انواع رفتارهای مخاطره آمیز همکاری رخ می دهد آغاز, مدل خطرات رقیب استفاده می شود برای مقایسه چهار منحنی بقا متمایز به نمایندگی از هر نوع خطر (به عنوان نمونه, اولین جنسی بدون خطر همکاری رخ می دهد, اولین جنسی با الکل, رابطه جنسی معامله ای در اولین, و اولین جنسی بدون کاندوم). در این منحنی بقا، شکست رویداد به عنوان زمان اولین جنسی عملیاتی شده است. خستگی اوقات فراغت به عنوان پیش بینی کننده زمان تغییر در مدل خطرات متناسب کاکس استفاده می شود به بررسی اینکه آیا خستگی در نوجوانان پیش بینی هر یک از خطرات رقیب. جنسیت در مدل به عنوان یک کواریو گنجانده شده است.

یافته ها: منحنی های بقا برای یک زیرمجول اولیه (325=N1) نشان دهنده تفاوت معنی داری در میزان خطر (p<.001) برای افراد آغازگر رابطه جنسی بدون خطر و کسانی که با هر گونه خطر همکاری رخ می دهد. میزان خطر برای خطر همکاری رخ می دهد در اولین جنسی با سرعت بیشتری نسبت به نرخ خطر برای اولین جنسی بدون خطر افزایش یافته است. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان می دهد تفاوت در نرخ خطر توسط جنسیت (p<.001) و خستگی (p=.022), بدون تعامل قابل توجهی. مدل های خطرات متناسب فردی کاکس برای هر یک از سه رفتار خطر مشترک رخ خواهد داد به بررسی خستگی اوقات فراغت و جنسیت به عنوان پیش بینی کننده استفاده می شود.

نتیجه گیری: این مطالعه زمان شروع جنسی و میزان خطر یک رفتار مخاطره آمیز را مقایسه می کند. نتایج نشان می دهد جنسیت و خستگی به عنوان پیش بینی کننده قابل توجهی از خطرات همکاری رخ می دهد در اولین جنسی. استفاده از خستگی به عنوان پیش بینی کننده نمرات خطر، به ابزار هدف قرار دادن خستگی در جلوگیری از رفتارهای مخاطره آمیز خاص در اولین جنسی اطلاع می دهد.

این مقاله به انجمن تحقیقات پیشگیری نشست سالانه سال 2017  ارائه شده است