کاربرد طراحی و روش های پژوهش برای بهینه سازی علم پیشگیری: سازگاری متقابل فرهنگی نسل پی ام تو برای جوامع پناهندگان پس از درگیری و اسکان

این مقاله در نشست سالانه انجمن تحقیقات پیشگیری 2018 که 29 می – 1 جون 2018 در واشنگتن دی سی آمریکا برگزار شد، ارائه شد.

کریستوفر میهوس دانشگاه مینه سوتا - شهرهای دوقلو

الیزابت دانشگاه Wieling مینه سوتا دوقلو شهرستانها

اهمیت: مداخلات پیشگیرانه موثر متمرکز بر خانواده اغلب به نفع کم خدمت ترین و کم منابع ترین جوامع در سراسر جهان نیست. در حالی که تعداد فزاینده ای از مداخلات پیشگیرانه در جوامع غیر سفید پوست و غیر غربی طراحی و آزمایش شده اند، نیاز مستمر به سازگاری فرهنگی برای پاسخگویی به نیازها و شرایط منحصر به فرد هر جامعه وجود دارد. در ایالات متحده، جمعیت به طور مداوم در حال تبدیل شدن به متنوع تر است. در سراسر جهان، مهاجران و پناهندگان پس از مهاجرت با چالش های منحصر به فردی در فرزند پروری مواجه هستند. در کشورهای در حال توسعه و جوامع پس از جنگ، بار آسیب های روانی و نیازهای سلامت روانی بالا است. در این نمایش، ما رویکرد ابتکاری خود را برای سازگار کردن نسلPMTO با نیازهای مادران در شمال اوگاندا و مادران پناهنده کارن توصیف می کنیم. 

نوآوری: در خطوط جداگانه اما مرتبط با پژوهش، ما محتوا، مواد و استعاره ها را در GenerationPMTO با نیازهای این دو جامعه سازگار کردیم. رویکرد نوآورانه و چند جانبه ما به سازگاری فرهنگی شامل نمایش بصری تمام مفهوم های اصلی در یک راهنمای چاپ شده برای بی اشتهایی و تناسب فرهنگی است. به عنوان مثال، یک دنباله سبک کمیک گام هایی را برای دادن یک جهت موثر یا استفاده از timeouts نشان داد. خانواده های مصور از نظر فرهنگی مناسب بودند و تصاویر استعاره های محلی را یکپارچه می کردند. 

رویکرد: فرایند ما و وسعت سازگاری ها توسط مدل سازگاری فرهنگی برنال و همکاران (1995) مطلع شد، که نشان می دهد سازگاری در 8 زمینه: زبان، افراد، استعاره ها، محتوا، مفهوم ها، اهداف، روش ها، و زمینه. این پروژه ها با کار قومی بنیادی آغاز شد و در سراسر همکاران جامعه و خبرچینان مورد استفاده قرار گرفت. راهنمای بصری شامل یک فرایند عقب و جلو از نشان دادن مفهوم و ویرایش بر اساس بازخورد از اعضای جامعه است. در هر جامعه، کار سازگاری در مطالعات امکان سنجی به اوج خود رسید. 

نتایج/ پیامدهای بهینه سازی علم پیشگیری: سازگاری فرهنگی نشان داده شده است که اثر بخشی مداخلات در جوامعی که در ابتدا با آنها آزمایش نشده بود را بهبود می بخشد. مطالعات ما نشان می دهد که سازگاری فرهنگی قابل توجهی را می توان بدون تغییر اصول اجزای اصلی مداخله به پایان رسید. مداخلات پیشگیرانه متمرکز بر خانواده باید جزء قابل توجهی از حمایت از جوامع پس از جنگ، درگیری، مهاجرت، و یا دیگر عوامل استرس زا در سطح جامعه قابل توجهی باشد. برای ارائه موثر این حمایت، نوآوری ها در سازگاری همچنان مورد نیاز خواهد بود.