اثرات بر ارتباطات والدین و نوجوانان و مشکلات رفتار نوجوانان در 6 ماهگی: خانواده های یونیداس در اکوادور

لوردس مولدا، یانین استرادا، تای کیونگ لی، سوفیا پوما، مونیکا باهامون، انا کویودو تران، سیسیلیا کاندو تامایو، هیلدا ام پانتین، گیلرمو پرادو

مقدمه: خانواده يونيداس، يک مداخله جلوگيری کننده مبتنی بر شواهد و والدين محور که برای جوانان هي اسپانیایی تبار در ایالات متحده توسعه داده شده بود، برای استفاده در اکوادور سازگار و مورد آزمايش قرار گرفت. اخیراً مطالعه ای که اثرات کوتاه مدت و پس از مداخله را بر ارتباطات والدین و نوجوانان و مشکلات رفتاری نوجوانان امیدوار کننده می کند، منتشر شد. با این حال، مهم است که بررسی کنیم که آیا اثرات مداخله در طول زمان پایدار هستند یا بزرگنمایی می شوند. این مطالعه به بررسی اثر طولانی مدت خانواده Unidas در ارتباطات پدر و مادر و نوجوانان و نوجوانان انجام مشکلات در جوانان ساکن اکوادور.

روش بررسی: 239 نفر از جوانان اکوادور (14-12 سال) و مراقبان اولیه آنها به صورت تصادفی با 128 نفر، 53.8 درصد یا تمرین اجتماعی (110 نفر، 46.0 درصد) تصادفی شدند. شرکت کنندگان در خط اصلی، 3 ماه (پس از مداخله)، و 6 ماه (پس از پایه) مورد ارزیابی قرار گرفت. اقدامات شامل مقیاس ارتباطی والدین و نوجوانان (بارنز و اولسون، 1985) و مقیاس اختلال رفتار از چک لیست مشکل رفتار تجدید نظر شده (اسکله و پترسون، 1993) بود. از مدل سازی معادله ساختاری برای بررسی اثرات مداخله ای طولانی مدت خانواده يونيداس بر ارتباط ارتباط والدین و نوجوانان و مشکلات رفتاری نوجوانان پس از مداخله (از 3 ماه تا 6 ماه) استفاده شد.

يافته ها: در مقايسه با عملکرد جامعه، 159/0= p=<0.0001) ارتباط والدین و نوجوانان را در 3 ماه پس از مداخله به طور معنی داری بهبود بخشید که به نوبه خود مشکلات رفتاری نوجوانان (221/0-، p=<0.0001) را در 3 ماه پس از مداخله کاهش داد. این مسیر میانجیگری معنی دار بود (=-0.035, p=<0.05). همچنین نتایج نشان داد که ارتباط والدین و نوجوانان در 3 ماه پس از مداخله به طور قابل توجهی بر تغییر در ارتباطات والدین و نوجوانان در 6 ماه پس از پایه تاثیر می ماند (=-0.617، p=<0.0001) که پس از آن اثر معنی داری بر تغییر در مشکلات رفتار نوجوانان در 6 ماه پس از پایه نشان داد (=-0.239, p=<0.0001). این مسیر میانجیگری نیز معنی دار بود (=.228, p =<0.0001).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که مکانیسمی که خانواده های اونیداس در اکوادور بر رفتارهای مشکل جوانان تاثیر می گذارد، از طریق بهبود عملکرد خانواده، عمدتاً ارتباط والدین و نوجوانان است. به طور خاص، اثر کوتاه مدت خانواده ها بر ارتباطات والدین و نوجوانان در 3 ماه پس از مداخله، ارتباط مثبت پایدار والدین و نوجوانان را در 6 ماه پس از پایه تحت تاثیر قرار داد تا بر کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان تاثیر بگذارد. یافته های این تحقیق به زنده ماندن ترجمه مداخلات مبتنی بر شواهد ایالات متحده به تنظیمات آمریکای لاتین با نتایجی تاثیرگذار اشاره دارد.

این مقاله به نشست سالانه انجمن تحقیقات پیشگیری سال 2017  ارائه شده است.