اثر بخشی و ایمنی وارنیکلین برای کاهش سیگار در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 یک آزمایش بالینی تصادفی

Format
Scientific article
Publication Date
Published by / Citation
Russo C, Walicka M, Caponnetto P, et al. Efficacy and Safety of Varenicline for Smoking Cessation in Patients With Type 2 Diabetes: A Randomized Clinical Trial. JAMA Netw Open. 2022;5(6):e2217709. doi:10.1001/jamanetworkopen.2022.17709
Original Language

انگلیسی

Country
ایتالیا
Keywords
varenicline
diabetes
smoking cessation
tobacco

اثر بخشی و ایمنی وارنیکلین برای کاهش سیگار در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 یک آزمایش بالینی تصادفی

آبستره

شواهد اهمیت  مداخلات موثر در قطع سیگار در بیماران مبتلا به دیابت محدود است. ویژگی های رفتاری و متابولیک منحصر به فرد افراد سیگاری مبتلا به دیابت نوع 2 حکم یک آزمایش بالینی تصادفی از داروی ترک سیگار وارنیلین.

هدف از  بررسی اثر بخشی و ایمنی وارنیکلین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با قصد ترک سیگار است.

طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان در این آزمایش بالینی تصادفی چند مرکز، دو سو کور و کنترل شده با دارونما، بیماران را از 6 کلینیک سرپایی در 5 بیمارستان در کاتانیا ایتالیا استخدام کردند.   بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، که حداقل 10 سیگار در روز سیگار می کشیدند، و قصد ترک سیگار را اتش می کشیدند، برای واجد شرایط بودن غربالگری شدند. بیماران واجد شرایط به طور تصادفی به درمان وارنیلین یا دارونما. این آزمایش شامل مرحله درمان 12 هفته ای و پس از آن پیگیری 40 هفته ای، مرحله عدم درمان بود. تجزیه و تحلیل داده ها از دسامبر 2020 تا آوریل 2021 انجام شد.

مداخلات وارنیکلین  ، 1 میلی گرم، دو بار در روز یا دارونما همسان به مدت 12 هفته تجویز می شود. بیماران در هر دو گروه درمانی نیز مشاوره سیگار کشیدن را دریافت کردند.

نتایج و اقدامات اصلی  نقطه پایان اثر اولیه مطالعه میزان دوری مداوم (CAR) در هفته های 9 تا 24 بود. امتیاز پایان اثر ثانویه ماشین در هفته های 9 تا 12 و هفته 9 تا 52 و همچنین 7 روز درصد از غیبت در هفته های 12، 24 و 52 بود.

يافته ها: در مجموع 300 بيمار (متوسط سن 4/57 سال و 8/0= نفر) و 117 مرد (0/78 درصد) و 119 مرد [3/79 درصد] در گروه دارونما به صورت تصادفی ورني کل (150 نفر) يا دارونما (150 نفر) دريافت کردند.   این خودرو در هفته های 9 تا 24 به طور قابل توجهی برای وارنیلین بیشتر از گروه دارونما بود (24.0٪ در مقابل 6.0٪؛ نسبت شانس [OR]، 4.95؛ 95٪ CI، 2.29-10.70 ؛ P <.001). CARs در هفته 9 تا 12 (31.3 ٪ در مقابل 7.3 ٪؛ یا، 5.77؛ 95٪ CI, 2.85-11.66; P <.001) و هفته 9 تا 52 (18.7٪ در مقابل 5.3٪; OR, 4.07; 95٪ CI، 1.79-9.27; P <.001) و همچنین 7 روز میزان میزان غیبت در هفته های 12، 24 و 52 نیز به طور قابل توجهی برای گروه وارنیلین در مقابل دارونما بیشتر بود. شایع ترین حوادث نامطلوب رخ داده در گروه وارنیلین در مقایسه با گروه دارونما تهوع (41 [27.3٪] در مقابل 17 [11.4٪])، بی خوابی (29 [19.4٪] در مقابل 19 [12.7٪])، رویاهای غیر طبیعی (19 [12.7٪] در مقابل 5 [3.4٪])، اضطراب (17 [11.4٪] در مقابل 11 [7.3٪])، و تحریک پذیری (14 [9.4٪] در مقابل 8 [5.4٪]). حوادث نامطلوب جدی در هر دو گروه و نه مربوط به درمان بود.

نتیجه گیری و نتایج مربوط به این آزمایش نشان داد که شامل شدن وارنیکلین در برنامه ترک سیگار در دستیابی به دوری طولانی مدت بدون حوادث نامطلوب جدی اثر بخش است.   وارنیلین باید به طور معمول در برنامه های آموزش دیابت برای کمک به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 متوقف سیگار کشیدن استفاده می شود.

شناسایی کننده:  NCT01387425