نتیجه درمان و خطر پذیرش دوباره در میان زنان در زنان تنها در مقابل مخلوط جنسیت برنامه های درمان مواد مخدر در شیلی

Format
Scientific article
Publication Date
Published by / Citation
Olivari, C. F., Gonzáles-Santa Cruz, A., Mauro, P. M., Martins, S. S., Sapag, J., Gaete, J., ... & Castillo-Carniglia, A. (2022). Treatment outcome and readmission risk among women in women-only versus mixed-gender drug treatment programs in Chile. Journal of Substance Abuse Treatment, 134, 108616.
Original Language

انگلیسی

Country
شیلی
Themes
Women
Keywords
women
treatment
gender
gender difference
sex and gender differences
women in treatment
treatment outcome

نتیجه درمان و خطر پذیرش دوباره در میان زنان در زنان تنها در مقابل مخلوط جنسیت برنامه های درمان مواد مخدر در شیلی

Submitted by Jose Luis Vazquez Martinez - 1 آوریل 2022

آبستره

مقدمه

برنامه های درمانی سنتی برای اختلال مصرف مواد (SUD) تمایل به محیط های مرد سالار، که می تواند دسترسی زنان به درمان و نتایج مرتبط با آن تاثیر منفی می گذارد. نیازهای درمانی خاص زنان باعث شده است که برخی از ارائه دهندگان برنامه های درمان SUD تنها زنان را در چندین کشور توسعه دهند. در شیلی، برنامه های فقط زنان تنها در سال 2010 به طور کامل اجرا شد. ما نتایج درمان و خطر بستری دوباره برای زنان بزرگسال پذیرفته شده به زنان با بودجه دولتی تنها در مقابل مخلوط جنسیت برنامه های درمان SUD در شیلی مقایسه شده است.

روش ها

ما از یک طراحی هم گروه گذشته نگر مبتنی بر ثبت زنان بزرگسال در برنامه های درمانی SUD فقط زنان (N = 8200) و مخلوط جنسیتی (N = 13178) از سال 2010 تا 2019 استفاده کردیم. این مطالعه داده هایی از خدمات ملی مواد مخدر و الکل از شیلی به دست آمده است. ما با استفاده از یک مدل چند ایالتی برای تخمین احتمال تجربه تکمیل درمان، تخلیه بدون تکمیل (به عنوان نمونه، تخلیه بیمار آغاز شده و تخلیه اداری)، و یا بستری دوباره، و همچنین احتمال بستری شدن دوباره، مشروط به نتیجه درمان قبل از. ما مدل هایی را برای ویژگی های پایه متعدد (به عنوان نمونه، مصرف مواد، اقتصادی اجتماعی) تنظیم کردیم.

نتایج

به طور کلی، 24 درصد از زنان درمان را تکمیل کردند و 54 درصد از درمان خارج شدند. نسبت تخلیه های آغاز شده توسط بیمار در سه ماه اول در زنان تنها نسبت به برنامه های مختلط جنسیتی بزرگتر بود (19٪ در مقابل 12٪). در هر دو برنامه، زنانی که درمان را تکمیل می کردند، بیشتر در سه ماه و یک و سه سال، پذیرش دوباره را تجربه می کردند. در دراز مدت، زنان در برنامه های فقط زنان بیشتر از زنان در برنامه های مختلط جنسیتی (به ترتیب 34 درصد در مقابل 23 درصد) درمان کامل می شدند. احتمال پذیرش در میان زنانی که قبلا درمان را به پایان رسانده بودند بیشتر از زنانی بود که بدون تکمیل مرخص شده بودند (40 درصد در مقابل 21 درصد در میان زنان در برنامه های فقط زنان؛ 38 درصد در مقابل 19 درصد در میان زنان در برنامه های مختلط جنسیتی)؛ هیچ تفاوتی در خطر پذیرش دوباره بین برنامه های فقط زنان و جنسیت مختلط رخ نداد.

نتیجه گیری

از نظر نتایج درمان و خطر پذیرش دوباره، برنامه های فقط زنان نتایج مشابهی با برنامه های جنسیتی مختلط در شیلی داشتند. ارزش افزوده این برنامه های تخصصی باید در تحقیقات بیشتر مورد رسیدگی قرار گیرد.

Links
متن دسترسی باز به زبان انگلیسی