آبستره

آغاز درمان یک عامل عمده کمک به نتایج مثبت است، اما ادبیات حمایت محدود باقی می ماند. دشوار است به منظور جلب نتیجه گیری در مورد پیش بینی ترک تحصیل، و نیاز به هدف قرار دادن آسیب پذیری های عمده مشتریان در اوایل فتنه وجود دارد. با وجود مدل های معتبر برای ارزیابی شخصیت، اطلاعات کمی در مورد نقش آن در فرایند درمان شناخته شده است. مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است عمدتا بر ویژگی های شخصیتی پایدار و ارائه شواهد متناقض متمرکز شده است.

اهداف: هدف از این مطالعه بررسی میزان عملکرد شخصیت کاربران خدمات تعیین کننده بالقوه ترک زود هنگام است.

روش: طراحی چند سایت مقطعی به بررسی روند درمان در یک محیط طبیعت گرایانه در 5 مرکز درمان آماده سازی سرپایی با 210 کاربر خدمات. مطالعه حاضر یک چارچوب مبتنی بر ابعاد معاصر را اتخاذ می کند که شبیه به مدل جایگزین اختلال شخصیت DSM-V است و نقش سازگاری های مشخصه (SIPP-118) را در ترک زود هنگام (CEST-Intake) بررسی می کند.

یافته ها: از طیف گسترده ای از ویژگی های شخصیتی، تنها افسردگی پیش بینی کننده قابل توجهی از ترک تحصیل باقی ماند. سطوح بالاتر ناکار آمد در هم خوان اجتماعی [OR] = 1.85، والد =19.87, p =.002, 95٪ CI [1.1, 1.9] و همچنین جنبه های مقررات پرخاشگری, احترام و هدفمندی نیز پیش بینی کننده ترک زود هنگام بودند, در حالی که آمادگی درمان و تمایل به کمک برای مقدار قابل توجهی از اختلاف به حساب.

نتیجه گیری: این یافته ها آگاهی ما را از نقش پیش بینی کننده سازگاری های مشخصه در درمان گسترش می دهد و نشان می دهد که ممکن است مهم باشد که این تفاوت های فردی را در اوایل ارزیابی کنیم و مداخلات آگاهانه شخصی سازی شده را طراحی کنیم.