آبستره

سابقه و هدف

اکثر نوشابه های سنگین طولانی مدت بیماری مزمن کبدی (CLD) را از نظر بالینی آشکار نمی کنند. با این حال ، در هر نقطه زمانی ، خطر ابتلا به CLD خود را ناشناخته باقی مانده است. هدف ما ارزیابی نتایج بلند مدت یک گروه از آبخوری های سنگین، بدون شواهدی از CLD در خط اصلی بود.

روش ها

یک گروه از 123 مشروب خور سنگین طولانی مدت بدون CLD در سال 2002 به طور آینده نگر استخدام شدند و به طور گذشته نگر تا سال 2018 دنبال شدند.

نتایج

در خط اصلی (2002)، مصرف متوسط الکل 271±203g/day در طول 21.5±20 سال بود، 65٪ در طول 1.75±5 ماه گذشته غایب بودن. بیماران به مدت 14±3 سال تحت تعقیب قرار گرفت. در طول پیگیری، 53٪ گزارش هر گونه مصرف الکل. مصرف الکل در طول پیگیری ضعیف با هر دو همراه 1- یا 6 ماه دوری قبلی در خط اصلی. تا سال 2018، پیشرفت به CLD در 6٪ رخ داده است، در ارتباط با سال مصرف الکل در طول پیگیری (یا 1.15 [1.01–1.31]) و پایه آلکلین- فسفاتاس (یا 1.05 [1.01–1.10]). در طول پیگیری، بودن به مدت حداقل 1 سال به طور مثبت با بقای بدون CLD همراه است. 27٪ فوت کردند (55٪ سرطان بیشتر سرطان اوروخارینج, 27٪ از بیماری های قلبی عروقی, و 9٪ از بیماری های کبدی), با سن متوسط 71 سال [69-74] (10 سال کمتر از انتظار می رود در جمعیت پرتغال). دستیابی به غیبت به مدت حداقل 1 سال مثبت با بقای کلی همراه, در حالی که سیگار کشیدن, و استاتوز hepatic در خط اصلی منفی همراه.

نتیجه گیری

به نظر می رسید که نوشابه های سنگین بلند مدت در مقایسه با جمعیت کلی پرتگالی ها، امید به زندگی کاهش یافته است. سرطان علت اصلی مرگ و میر بود. نتایج ما نشان می دهد که پیشرفت به CLD بیشتر به ادامه مصرف الکل بستگی دارد. به نظر می رسد که دوری از الکل، حتی اگر موقتی باشد، خطرات ناشی از CLD و مرگ و میر را کاهش می دهد.