در طول دهه گذشته افزایش در تولید و استفاده از محرک های روانی در کشورهای سراسر جهان وجود داشته است. حدود دو سوم از کاربران غیر قانونی محرک روانی مرد با سن متوسط استفاده برای مت آمفتامین و کوکائین بودن در اواسط 30s، و برای MDMA در اواسط 20s.

 محرک ها یک طبقه از موادی هستند که بر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند تا هوشیاری، توجه و انرژی را با هر دو ویژگی خلقی مثبت و نگرش تحریک افزایش دهند.  محرک های روانی مواد شیمیایی درون مغز ما را تحت تاثیر قرار می دهند، که مهمترین آنها دپامین است و با گذشت زمان، می تواند باعث تغییراتی در مسیرهای عصبی شود.

 مردم به محرک های روانی به روش ها و عوامل مختلف مانند سن، جنسیت، ویژگی های شخصی و خانوادگی پاسخ می دهند، می توانند هم تاثیر کوتاه مدت و هم تاثیر بلند مدت داروها را تحت تاثیر قرار دهند.

در این بررسی روایت، محققان دانشگاه نیو ساوت ولز و دانشگاه سیدنی در مورد نتیجه استفاده از محرک های روانی- با تمرکز خاص بر ارتباط با سکته مغزی، آسیب های عصبی- شناخت، بیماری پارکینسون، تشنج و بیماری های روانی بحث می کنند. نویسندگان همچنین گزینه های ارزیابی و درمان بالقوه را توصیف می کنند.