آبستره

سابقه و هدف: افراد مبتلا به اختلالات شدید مصرف مواد پس از درمان اولیه نیاز به مراقبت های توانبخشی طولانی مدت دارند. با این حال، کسری در دسترس بودن چنین مراقبتی وجود دارد. این امر ممکن است هم به دلیل پوشش پزشکی ناکافی و هم استفاده ناکافی از برنامه های دوازده مرحله ای مبتنی بر جامعه در بسیاری از امکانات درمانی باشد. برای رفع این کسری، مراقبت از توانبخشی برای اختلالات شدید مصرف مواد می تواند از طریق همکاری بین پزشکان درمان به کمک پزشکی، به کار گیری داروها، و پزشکان دوازده مرحله ای ترویج شود. 

هدف: بررسی محدودیت ها و مزایای استفاده از روش های زیست پزشکی و منابع دوازده مرحله ای در توانبخشی افراد مبتلا به اختلالات شدید مصرف مواد؛ و ارزیابی اینکه چگونه این دو روش می توانند با هم به کار گرفته شوند تا نتیجه بالینی را بهبود بخشند. 

روش: ادبیات تجربه ای با تمرکز بر مسائل بالینی و نیروی انسانی با توجه به محدودیت های موجود در گزینه های درمان در امکانات درمان اعتیاد سربالایی و مسکونی برای افراد مبتلا به اختلالات شدید مصرف مواد، ب) مشکلات توانبخشی طولانی مدت به ویژه به افراد وابسته به مواد مخدر، مرتبط با محدودیت های رویکردهای فارماکوولوژی، (ج) اثر نسبی رویکردهای زیست پزشکی و دوازده مرحله ای در بالینی زمینه، و (د) پتانسیل برای استفاده افزایش یافته از این روش ها، به طور تنها و در ترکیب، برای رسیدگی به کسری درک شده است. 

يافته ها: روش های زیست پزشکی و دوازده مرحله ای مبتنی بر مدل های متفاوت نظري و مبتنی بر تجربه است. فرصت های مبتنی بر پژوهش برای بهبود منابع توانبخشی اعتیاد با همکاری پیشرفته بین دست اندر کاران این دو مدل تمرینی بالقوه مکمل بررسی می شود. این می تواند شامل داروها برای هر دو درمان حاد و مزمن برای موادی که برای چنین داروهایی در دسترس هستند, و دوازده مرحله مبتنی بر حمایت از دوری و توانبخشی طولانی مدت. 

اهمیت بالینی و علمی: معیارهای توسعه روش های مبتنی بر شواهد برای درمان ترکیبی باید توسعه یابد و تحقیقات برای درمان مبتنی بر شواهد بر این اساس می تواند به منظور توسعه نتیجه بالینی بهبود یافته انجام شود.