نکات کلیدی

سوال: آیا یک کارمند غیر روحانی بهداشت و درمان ارائه مداخله روانی بهبود علائم افسردگی و اضطراب در زیمبابوه?

یافته ها: در یک آزمایش بالینی تصادفی خوشه ای 573 بیمار تصادفی مبتلا به اختلالات روانی شایع و علائم افسردگی، گروهی که مداخله را دریافت کرده بودند، پس از 6 ماه در مقایسه با یک گروه کنترل که مراقبت معمول افزایش یافته ای دریافت کرده بودند، نمرات علائم به طور قابل توجهی پایین تر بود.

معنی:  استفاده از کارکنان بهداشتی غیر روحانی در کشورهای فقیر منابع مانند زیمبابوه ممکن است مدیریت موثر مراقبت های اولیه مبتنی بر اختلالات روانی مشترک باشد.

آبستره

اهمیت: افسردگی و اضطراب اختلالات روانی شایع در سطح جهان هستند اما به ندرت در تنظیمات کم درآمد شناخته یا درمان می شوند. تغییر وظیفه مراقبت های روانی برای غیر روحانی کردن کارکنان بهداشتی (LHWs) ممکن است شکاف درمان را کاهش دهد.

هدف: بررسی اثر بخشی یک مداخله روانی سازگار فرهنگی برای اختلالات روانی شایع ارائه شده توسط LHWs در مراقبت های اولیه.

طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان:  خوشه آزمایش بالینی تصادفی با پیگیری 6 ماه انجام شده از 1 سپتامبر 2014، تا 25 مه 2015، در هرار، زیمبابوه. 24 درمانگاه به طور تصادفی 1:1 به مداخله و یا افزایش مراقبت های معمول (کنترل). شرکت کنندگان 18 سال یا بیشتر از آن بودند که برای اختلالات روانی شایع در پرسشنامه علائم شونا (SSQ-14) که به صورت محلی معتبر است، مثبت غربالگری شدند.

مداخلات: مداخله نیمکت دوستی شامل 6 جلسه درمان حل مسئله فردی تحویل داده شده توسط آموزش دیده، تحت نظارت LHWs به علاوه اختیاری 6 جلسه برنامه پشتیبانی همکار. گروه کنترل مراقبت استاندارد به علاوه اطلاعات، آموزش و پشتیبانی از اختلالات روانی شایع را دریافت کردند.

نتایج و اقدامات اصلی: نتایج اولیه اختلال روانی شایع بود که در 6 ماهگی به عنوان یک متغیر مداوم از طریق نمره SSQ-14 اندازه گیری شد، با طیف وسیعی از 0 (بهترین) تا 14 و نقطه برش 9. نتیجه ثانویه علائم افسردگی به عنوان یک متغیر دوتایی از طریق پرسشنامه 9 موردی سلامت بیمار، با طیف وسیعی از 0 (بهترین) تا 27 و نقطه برش 11 اندازه گیری شد. نتایج با قصد اصلاح شده برای درمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

يافته ها  از ميان 573 بيمار تصادفی (286 نفر در گروه مداخله و 287 نفر در گروه کنترل)، 495 نفر (4/86 درصد) زن، میانه سنی 33 سال (محدوده بین 41-27 سال)، 238 نفر (7/41 درصد) ویروس کمبود ایمنی انسان مثبت و 521 سال (9/90 درصد) پیگیری را در 6 ماه به پایان رساندند. شرکت کنندگان در گروه مداخله علائم کمتری نسبت به شرکت کنندگان در گروه کنترل در SSQ-14 داشتند (81/3؛ 95 درصد CI، 28/3 تا 34/4 در مقابل 90/8؛ 95 درصد CI، 33/8 تا 47/9؛ تفاوت متوسط تعدیل شده، −4.86؛ 95٪ CI، −5.63 تا −4.10 ؛ P <.001؛ نسبت ریسک تعدیل شده [ARR]، 0.21؛ 95٪ CI، 0.15 تا 0.29 ؛ P <.001). گروه مداخله همچنين خطر کمتری برای علائم افسردگی (7/13 درصد در مقابل 9/49 درصد) داشت. آر آر آر، 0.28؛ 95٪ CI, 0.22 به 0.34; P <.001).

نتیجه گیری و ارتباط بین افرادی که برای اختلالات روانی شایع در زیمبابوه مثبت غربالگری می شوند، درمان مبتنی بر مراقبت های اولیه با آموزش و حمایت در مقایسه با مراقبت استاندارد به علاوه آموزش و حمایت منجر به بهبود علائم در 6 ماهگی شد.   ادغام کوچک مراقبت های اولیه این مداخله باید ارزیابی شود.

شناسایی کننده ثبت نام  آزمایشی: PACTR201410000876178