آبستره

سابقه و هدف

درمان با مواد مخدر یکی از اصلی ترین راه های درمان اختلال مصرف مواد مخدر و پیشگیری و مدیریت اچ آی وی در میان افرادی است که مواد مخدر تزریق می کنند. در حالی که تحقیقات قبلی نشان داد که میزان پایینی از ماتادون و میزان بالای قطع MMT در میان PWID در تایلند، اطلاعات کمی در مورد تجارب زندگی بیماران با MMT در این محیط شناخته شده است. بنابراین، ما یک مطالعه روش های مخلوط به بررسی موانع نگهداری در MMT در میان PWID در بانکوک، تایلند، با توجه خاص به مصرف متادون انجام شده است.

روش ها

از آمار دو متغیره برای تجزیه و تحلیل داده های بررسی کمی جمع آوری شده از PWID تحت درمان با ماداتون بین جولای و اکتبر 2011 استفاده شد. داده های کمی جمع آوری شده از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته با 16 PWID تحت درمان با ماداگون بین جولای 2011 و ژوئن 2012 به صورت موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و بر موانع دسترسی به MMT در سطح فردی، اجتماعی- ساختاری و زیست محیطی تمرکز داشت.

نتایج

در میان 158 شرکت کنندگان در این نظرسنجی، یک حد متوسط از ماتادن 30 میلی گرم در روز (محدوده چهار برابر 20-50) بود. از این تعداد، 15.8 درصد گزارش داده اند که به دلیل داروهای تجویز شده کم از ماتان و 19.0 درصد به اشتراک گذاری سرنگ اخیر، به دست آمده است. داده های مصاحبه کیفی نشان داد که برخی از موانع مربوط به ارائه دهنده مواد مخدر، از جمله دلسرد کردن بیماران از استفاده از ماتادین به دلیل آن که یک طب غربی، مشکل در مذاکره با مقدار بالاتر از ماتادین، و کاهش ناگهانی مصرف بدون مشاوره بیمار (شامل ارائه غیر دارویی "سیورپ" در برخی موارد). موانع اجتماعی ساختاری و زیست محیطی برای دسترسی مطلوب به MMT شامل نظارت شدید پلیس از کلینیک های متادون؛ و حبس مکرر پی دبلیو ای دی و عدم دسترسی به میتان در زندان ها.

نتیجه گیری

در میان نمونه های ما از PWID تحت درمان با ما، مقدار مصرف ما بر اساس دستورالعمل های بین المللی زیر نمونه بود. پایبندی ضعیف به دستورالعمل های بین المللی برای درمان های عذاب آور مواد مخدر، اجرای قانون تهاجمی، و کمبود متادان در زندان ها باید برای بهینه سازی MMT و کاهش آسیب های مرتبط با اختلال استفاده از مواد مخدر درمان نشده در تایلند رسیدگی شود.