Αφηρημένος

Φόντο

Παρά το υψηλό ποσοστό τραυματικών συμβάντων σε άτομα με διαταραχές χρήσης ουσιών, η έκθεση στο τραύμα συχνά παραμένει μη ανιχνεύσιμη στην πλειονότητα των πελατών που αναζητούν θεραπεία. Ως εκ τούτου, η βελτίωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων των επαγγελματιών του τομέα της υγείας στη διερεύνηση τραυματικών γεγονότων είναι υψίστης σημασίας για την κατάλληλη αντιμετώπιση των αναγκών θεραπείας που σχετίζονται με το τραύμα. Ωστόσο, οι επαγγελματίες σε περιβάλλοντα θεραπείας διαταραχών χρήσης ουσιών συχνά αναφέρουν εμπόδια στην έρευνα σχετικά με τραυματικά γεγονότα, π.χ. τον φόβο προσβολής ή βλάβης του πελάτη. Τα εμπόδια αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με εκπαιδεύσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της συστηματικής διερεύνησης τραυματικών γεγονότων.

Μεθόδους

Χρησιμοποιώντας μια τυχαιοποιημένη δοκιμή συμπλέγματος, εξετάσαμε εάν μια μονοήμερη εκπαίδευση στην έρευνα τραύματος («Μαθαίνοντας πώς να ρωτάτε») θα μείωνε τα αντιληπτά εμπόδια των επαγγελματιών στην έρευνα τραύματος. Εκατόν σαράντα οκτώ επαγγελματίες που εργάζονταν σε κέντρα θεραπείας της διαταραχής χρήσης ουσιών εξωτερικών ασθενών τυχαιοποιήθηκαν σε παρέμβαση (n = 72) ή σε ομάδα ελέγχου (n = 76). Οι επαγγελματίες της ομάδας παρέμβασης έλαβαν μονοήμερη εκπαίδευση συν μια συνεδρία επανεκπαίδευσης 3 μήνες αργότερα, οι επαγγελματίες στην ομάδα ελέγχου δεν έλαβαν καμία εκπαίδευση.

Κατά την έναρξη και κατά την παρακολούθηση 3 μηνών και 6 μηνών, οι επαγγελματίες βαθμολόγησαν σε κλίμακα Likert τεσσάρων σημείων σχετικά με το πόσο έντονα συμφώνησαν με δηλώσεις σχετικά με έξι κοινά εμπόδια στην έρευνα τραύματος, δηλαδή «Αίσθημα άβολα όταν ρωτάτε για τραυματικά γεγονότα», «Φόβος προσβολής του πελάτη», «Φόβος επανατραυματισμού του πελάτη», «Φόβος ότι ο πελάτης μπορεί να τερματίσει τη θεραπεία», «Δεν είστε σίγουροι εάν οι αρχές πρέπει να ενημερώνονται όταν ο δράστης είναι γνωστός», και «Δεν υπάρχει διαθέσιμη ειδική για το τραύμα θεραπεία στην περιοχή μου».

Αποτελέσματα

Η εκπαιδευμένη ομάδα παρουσίασε σημαντικές μεγαλύτερες μειώσεις σε πέντε από τα έξι αντιληπτά εμπόδια στη διερεύνηση τραυματικών συμβάντων από την έναρξη έως την 6μηνη παρακολούθηση από την ομάδα ελέγχου («Αίσθημα αμηχανίας όταν ρωτάμε για τραυματικά γεγονότα»: b = − 0,32, 95% CI [− 0,52, − 0,12]; «Φόβος προσβολής του πελάτη»: b = − 0,33, 95% CI [− 0,56, − 0,09])· «Φόβος επανατραυματισμού του πελάτη»: b = − 0,45, 95% CI [− 0,69, − 0,22]; «Φόβος ότι ο πελάτης μπορεί να τερματίσει τη θεραπεία»: b = − 0,28, 95% CI [− 0,49, 0,07]· (') Δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία ειδικά για το τραύμα στην περιοχή μου»: b = − 0,25, 95% CI [− 0,51, − 0,01]).

Συμπεράσματα

Τα ευρήματά μας παρέχουν τις πρώτες ενδείξεις ότι μια μονοήμερη εκπαίδευση στην έρευνα τραύματος είναι αποτελεσματική στη μείωση των κοινών εμποδίων στην έρευνα τραύματος, η οποία με τη σειρά της μπορεί να βελτιώσει την ανίχνευση τραυματικών γεγονότων.