ΑΦΗΡΗΜΈΝΟΣ

Ιστορικό: Τα άτομα με σοβαρές διαταραχές χρήσης ουσιών χρειάζονται μακροχρόνια φροντίδα αποκατάστασης μετά την αρχική θεραπεία. Υπάρχει, ωστόσο, έλλειμμα στη διαθεσιμότητα αυτής της περίθαλψης. Αυτό μπορεί να οφείλεται τόσο στην ανεπαρκή ιατρική κάλυψη όσο και στην ανεπαρκή χρήση των κοινοτικών προγραμμάτων Δώδεκα Βημάτων σε πολλές εγκαταστάσεις θεραπείας. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό το έλλειμμα, η αποκαταστατική φροντίδα για σοβαρές διαταραχές χρήσης ουσιών θα μπορούσε να προωθηθεί μέσω της συνεργασίας μεταξύ των ιατρικώς υποβοηθούμενων θεραπειών, που χρησιμοποιούν φάρμακα, και των επαγγελματιών που προσανατολίζονται στα δώδεκα βήματα. 

Στόχος: Να περιγραφούν οι περιορισμοί και τα οφέλη στην εφαρμογή βιοϊατρικών προσεγγίσεων και πόρων δώδεκα σταδίων στην αποκατάσταση ατόμων με σοβαρές διαταραχές χρήσης ουσιών. και να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο οι δύο προσεγγίσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν μαζί για τη βελτίωση της κλινικής έκβασης. 

Μέθοδος: Ανασκοπείται η εμπειρική βιβλιογραφία που επικεντρώνεται σε κλινικά και εργασιακά ζητήματα όσον αφορά (α) τους περιορισμούς στις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές σε περιπατητικές και κατ' οίκον εγκαταστάσεις θεραπείας απεξάρτησης για άτομα με σοβαρές διαταραχές χρήσης ουσιών, (β) προβλήματα μακροχρόνιας αποκατάστασης ειδικά σε εξαρτημένα από οπιοειδή άτομα, που σχετίζονται με τους περιορισμούς των φαρμακολογικών προσεγγίσεων, (γ) τη σχετική αποτελεσματικότητα των βιοϊατρικών προσεγγίσεων και των προσεγγίσεων δώδεκα σταδίων στην κλινική και δ) τις δυνατότητες ενισχυμένης χρήσης αυτών των προσεγγίσεων, μεμονωμένα και σε συνδυασμό, για την αντιμετώπιση των διαφαινόμενων ελλειμμάτων. 

Αποτελέσματα: Οι βιοϊατρικές προσεγγίσεις και οι προσεγγίσεις δώδεκα βημάτων βασίζονται σε διαφορετικά θεωρητικά και εμπειρικά θεμελιωμένα μοντέλα. Οι ευκαιρίες που βασίζονται στην έρευνα επανεξετάζονται για τη βελτίωση των πόρων απεξάρτησης με ενισχυμένη συνεργασία μεταξύ των επαγγελματιών αυτών των δύο δυνητικά συμπληρωματικών μοντέλων πρακτικής. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα τόσο για οξεία όσο και για χρόνια θεραπεία για ουσίες για τις οποίες υπάρχουν τέτοια φάρμακα και υποστήριξη με βάση δώδεκα βήματα για αποχή και μακροχρόνια αποκατάσταση. 

Κλινική και επιστημονική σημασία: Θα πρέπει να αναπτυχθούν κριτήρια για την ανάπτυξη τεκμηριωμένων προσεγγίσεων για συνδυασμένη θεραπεία και να διεξαχθεί έρευνα για τεκμηριωμένη θεραπεία σε αυτή τη βάση, προκειμένου να αναπτυχθεί βελτιωμένο κλινικό αποτέλεσμα.