Η ετυμολογία και η πρώιμη ιστορία του «εθισμού»

Αφηρημένος

Η σύγχρονη χρήση του εθισμού είναι αντιφατική και συγκεχυμένη. Ο όρος είναι ιδιαίτερα στιγματιστικός, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει σχεδόν κάθε ισχυρή επιθυμία, πάθος ή επιδίωξη. Η τρέχουσα χρήση περιλαμβάνει πρόσφατη αλλοίωση του όρου ή υπάρχει ιστορικό αντικρουόμενων εννοιών; 

Μέθοδος: Διαχρονική ετυμολογική μελέτη των όρων «εξαρτημένος», «εθισμένος» και «εθισμός», βασισμένη στη σύγχρονη γλωσσολογική θεωρία και αξιοποιώντας πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές στην αρχαϊκή και κλασική λατινική και αγγλική γλώσσα. Εξετάζουμε τρεις περιόδους: Πρώιμη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, Μέση και Ύστερη Ρωμαϊκή Δημοκρατία και Πρώιμη Σύγχρονη Αγγλία. 

Ευρήματα: Το «μιλώ», η παλαιότερη σημασία του, εξηγείται από τη νομική και εναρκτήρια τεχνική χρήση (5ος αι. π.Χ.). π.Χ.). Καθώς το addicere και το addictus εξελίχθηκαν στη Μέση και Ύστερη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η έννοια της υποδούλωσης, μια δευτερεύουσα προέλευση από τη νομική χρήση της, παρέμεινε περιγραφική και όχι πλέον κυριολεκτική. Στην πρώιμη σύγχρονη περίοδο, το ρήμα εξαρτημένος σήμαινε απλώς «συνδέω». Το αντικείμενο αυτής της προσκόλλησης μπορεί να είναι καλό ή κακό, να επιβάλλεται ή να επιλέγεται ελεύθερα. Μέχρι τον 17ο αιώνα, ο εθισμός ήταν ως επί το πλείστον θετικός με την έννοια της αφοσίωσης σε άλλο άτομο, αιτία ή αναζήτηση. Δεν βρήκαμε στοιχεία για ένα πρώιμο ιατρικό μοντέλο. 

Συμπέρασμα: Ο τζόγος φαίνεται να είναι η μόνη συμπεριφορά που θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τις δύο αρχικές χρήσεις. Είχε μια έντονα θετική σημασία (τη σύνδεσή της με τη μαντεία) και μια εξίσου αρνητική, στιγματιστική. Ιστορικά, ο εθισμός είναι ένα αυτο-αντώνυμο, μια λέξη με αντίθετες, αντικρουόμενες έννοιες. Οι πρόσφατες εφαρμογές δεν είναι παραφθορά της λέξης, αλλά έχουν τις ρίζες τους στην παλαιότερη χρήση.