Κοινοτικά Κέντρα Αποκατάστασης: Χαρακτηριστικά Των Νέων Συμμετεχόντων και Διαχρονική Διερεύνηση των Προγνωστικών και των Αποτελεσμάτων της Συμμετοχής

Format
Scientific article
Publication Date
Published by / Citation
Kelly, J. F., Fallah-Sohy, N., Cristello, J., Stout, R. L., Jason, L. A., & Hoeppner, B. B. (2021). Recovery community centers: Characteristics of new attendees and longitudinal investigation of the predictors and effects of participation. Journal of Substance Abuse Treatment, 124, 108287.
Original Language

English

Country
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Keywords
recovery
community

Κοινοτικά Κέντρα Αποκατάστασης: Χαρακτηριστικά Των Νέων Συμμετεχόντων και Διαχρονική Διερεύνηση των Προγνωστικών και των Αποτελεσμάτων της Συμμετοχής

Αφηρημένος

Αντικειμενικός

Τα κοινοτικά κέντρα ανάκαμψης (RCCs) έχουν επεκταθεί σε όλες τις ΗΠΑ, λειτουργώντας ως κοινωνικοί «κόμβοι ανάκαμψης» που αυξάνουν το κεφάλαιο ανάκαμψης (π.χ. απασχόληση, στέγαση) παρέχοντας πόρους που η κλινική φροντίδα δεν παρέχει. Ενώ η έρευνα υποστηρίζει τη γενική χρησιμότητα των RCCs, λίγα είναι γνωστά για τα χαρακτηριστικά των νέων συμμετεχόντων, τους προγνωστικούς παράγοντες εμπλοκής, τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται και τα οφέλη που προκύπτουν. Οι περισσότερες γνώσεις θα ενημέρωναν τον τομέα σχετικά με τις κλινικές δυνατότητες και τις δυνατότητες δημόσιας υγείας των ΚΚΕ.

Μέθοδος

Προοπτική, μονοκομματική μελέτη ατόμων(N = 275) που ξεκινά από τα RCCs (k = 7) στις βορειοανατολικές ΗΠΑ και επανεκτιμάται 3 μήνες αργότερα σχετικά με τις υπηρεσίες που χρησιμοποίησαν αυτά τα άτομα και τα οφέλη που αποκόμισαν (π.χ. μειωμένα προβλήματα ουσιών, βελτιωμένη ποιότητα ζωής [QOL]). Η παλινδρόμηση και τα διαμήκη μοντέλα δοκίμασαν θεωρητικές σχέσεις.

Αποτελέσματα

Οι συμμετέχοντες ήταν κυρίως νέοι έως μεσήλικες, φυλετικά διαφορετικοί, άγαμοι, άνεργοι, άνδρες και γυναίκες, με χαμηλή εκπαίδευση και εισόδημα, που πάσχουν από διαταραχή χρήσης οπιοειδών ή αλκοόλ, με ιστορικό ψυχιατρικών προβλημάτων, χαμηλή QOL και προηγούμενη συμμετοχή θεραπείας / αμοιβαίας βοήθειας. Η συμμετοχή ποικίλλει σημαντικά, αλλά κατά μέσο όρο, ήταν 1-2 φορές/ εβδομάδα, με μεγαλύτερη δέσμευση RCC που προβλέπεται από την ισπανική εθνικότητα, μικρότερο χρόνο ταξιδιού, προηγούμενη θεραπεία, χαμηλότερη αρχική κοινωνική υποστήριξη και σχετικά μεγαλύτερη βασική QOL (QOL ήταν χαμηλή συνολικά). Οι κοινώς χρησιμοποιούμενες και υψηλής αξίας υπηρεσίες περιελάμβαναν υποδομές κοινωνικής στήριξης (π.χ. καθοδήγηση/συναντήσεις αποκατάστασης) και τεχνολογική βοήθεια και βοήθεια για την απασχόληση. Σε διαμήκεις αναλύσεις (n = 138), η μελέτη παρατήρησε βελτιώσεις στη διάρκεια της αποχής, προβλήματα ουσιών, ψυχολογική ευημερία και QOL, αλλά όχι σε περιουσιακά στοιχεία ανάκτησης.

Συμπέρασμα

Τα ευρήματα γενικά συνάδουν με προηγούμενες παρατηρήσεις ότι τα RCCs συμμετέχουν και παρέχουν οφέλη για τα άτομα που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες προκλήσεις όσον αφορά την κλινική παθολογία και το χαμηλό QOL και τους πόρους.