ΑΦΗΡΗΜΈΝΟΣ:

Εισαγωγή:
Η διαταραχή χρήσης καπνού είναι κρίσιμη μεταξύ των ατόμων ηλικίας 16 έως 25 ετών. Οι πανεπιστημιουπόλεις είναι προνομιακές τοποθεσίες για παρεμβάσεις διακοπής καπνίσματος για νέους ενήλικες. Η συντριπτική πλειοψηφία της έρευνας για το κάπνισμα με φοιτητές έχει επιδημιολογικό χαρακτήρα. Αυτή η μελέτη εξέτασε μια νέα κινητήρια παρέμβαση συνέντευξης που σχεδιάστηκε για φοιτητές και διερεύνησε τους προγνωστικούς παράγοντες αλλαγής της συμπεριφοράς του καπνίσματος.

Μεθόδους:
Ένας οιονεί πειραματικός σχεδιασμός μιας ομάδας pretest-posttest με επαναλαμβανόμενα μέτρα χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση μιας νέας σύντομης παρέμβασης συνέντευξης που βασίζεται σε μηνύματα κειμένου. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από προπτυχιακούς φοιτητές (N=33) που κάπνιζαν τσιγάρα το Φθινόπωρο του 2015.

Αποτελέσματα:
Το επίπεδο αυτονομίας και συγγένειας των μαθητών χρειάζεται ικανοποίηση, αυτόνομα κίνητρα και αυτοαποτελεσματικότητα διακοπής του καπνίσματος αυξήθηκε (p < 0,05) και το ποσοστό καθημερινού καπνίσματος μειώθηκε (p <0,05) με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, η ικανότητα χρειάζεται ικανοποίηση, η ετοιμότητα για διακοπή του καπνίσματος και η σοβαρότητα του εθισμού στη νικοτίνη παρέμειναν αμετάβλητες. Η αυτοαποτελεσματικότητα της διακοπής του καπνίσματος ήταν ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας της αλλαγής της συμπεριφοράς του καπνίσματος στους φοιτητές.

Συμπεράσματα:
Αυτή η μελέτη προσθέτει στη γνώση σχετικά με τη συμπεριφορά του καπνίσματος μεταξύ των φοιτητών. Τα προκαταρκτικά στοιχεία δείχνουν ότι η παρακινητική συνέντευξη βάσει μηνυμάτων κειμένου και η αυτο-αποτελεσματικότητα διακοπής του καπνίσματος μπορεί να βοηθήσουν στην καθοδήγηση επιτυχημένων παρεμβάσεων συμπεριφοράς καπνίσματος για φοιτητές.