Διεθνής δήλωση συναίνεσης για τον έλεγχο, τη διάγνωση και τη θεραπεία των εφήβων με ταυτόχρονη διαταραχή προσοχής-ελλειμματικής/υπερδραστηριότητας και διαταραχής χρήσης ουσιών

Format
Scientific article
Publication Date
Published by / Citation
Özgen H, Spijkerman R, Noack M, Holtmann M, Schellekens A, S, A, van de Glind G, Banaschewski T, Barta C, Begeman A, Casas M, Crunelle C, L, Daigre Blanco C, Dalsgaard S, Demetrovics Z, den Boer J, Dom G, Eapen V, Faraone S, V, Franck J, González R, A, Grau-López L, Groenman A, P, Hemphälä M, Icick R, Johnson B, Kaess M, Kapitány-Fövény M, Kasinathan J, G, Kaye S, S, Kiefer F, Konstenius M, Levin F, R, Luderer M, Martinotti G, Matthys F, I, A, Meszaros G, Moggi F, Munasur-Naidoo A, P, Post M, Rabinovitz S, Ramos-Quiroga J, A, Sala R, Shafi A, Slobodin O, Staal W, G, Thomasius R, Truter I, van Kernebeek M, W, Velez-Pastrana M, C, Vollstädt-Klein S, Vorspan F, Young J, T, Yule A, van den Brink W, Hendriks V: International Consensus Statement for the Screening, Diagnosis, and Treatment of Adolescents with Concurrent Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder and Substance Use Disorder. Eur Addict Res 2020;26:223-232. doi: 10.1159/000508385
Original Language

English

Keywords
adolescents
ADHD

Διεθνής δήλωση συναίνεσης για τον έλεγχο, τη διάγνωση και τη θεραπεία των εφήβων με ταυτόχρονη διαταραχή προσοχής-ελλειμματικής/υπερδραστηριότητας και διαταραχής χρήσης ουσιών

Αυτή η διεθνής δήλωση συναίνεσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κλινικούς ιατρούς και ασθενείς μαζί σε μια κοινή διαδικασία λήψης αποφάσεων για την επιλογή των καλύτερων παρεμβάσεων και την επίτευξη βέλτιστων αποτελεσμάτων σε εφήβους ασθενείς με ταυτόχρονη ΔΕΠ-Υ και SUD.

Φόντο: Η διαταραχή της παιδικής προσοχής-ελλειμματικής/υπερδραστηριότητας (ΔΕΠ-Υ) αποτελεί παράγοντα κινδύνου για κατάχρηση ουσιών και διαταραχή χρήσης ουσιών (SUD) στην εφηβεία και (πρώιμη) ενηλικίωση. Η ΔΕΠ-Υ και το SUD επίσης συχνά συνυπάρχουν σε εφήβους που αναζητούν θεραπεία, γεγονός που περιπλέκει τη διάγνωση και τη θεραπεία και σχετίζεται με φτωχά αποτελέσματα θεραπείας. Η έρευνα σχετικά με την επίδραση της θεραπείας της παιδικής ΔΕΠ-Υ στην πρόληψη της εφηβικής SUD είναι ασαφής και οι μελέτες σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία των εφήβων με ΔΕΠ-Υ και SUD είναι σπάνιες. Ως εκ τούτου, τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία γενικά δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν ισχυρές συστάσεις θεραπείας.

Αντικειμενικός: Στόχος της μελέτης ήταν η επίτευξη μιας συναινετικής δήλωσης βασισμένης σε συνδυασμό επιστημονικών δεδομένων και κλινικής εμπειρίας.

Μέθοδος: Μια τροποποιημένη μελέτη των Δελφών για την επίτευξη συναίνεσης με βάση το συνδυασμό επιστημονικών δεδομένων και κλινικής εμπειρίας με μια διεπιστημονική ομάδα 55 εμπειρογνωμόνων από 17 χώρες. Ζητήθηκε από τους ειδικούς να αξιολογήσουν μια σειρά δηλώσεων σχετικά με την επίδραση της θεραπείας της παιδικής ΔΕΠ-Υ στην εφηβική SUD και στον έλεγχο, τη διάγνωση και τη θεραπεία των εφήβων με συννοσηρότητες ADHD και SUD.

Αποτελέσματα: Μετά από 3 επαναληπτικούς γύρους αξιολόγησης και προσαρμογής 37 δηλώσεων, επιτεύχθηκε συναίνεση σε 36 από αυτές τις δηλώσεις που αντιπροσωπεύουν 6 τομείς: γενικός (n = 4), κίνδυνος ανάπτυξης SUD (n = 3), έλεγχος και διάγνωση (n = 7), ψυχοκοινωνική θεραπεία ( n = 5), φαρμακολογική θεραπεία ( n = 11 ) και συμπληρωματικές θεραπείες (n = 11) και συμπληρωματικές θεραπείες (n = 7), ψυχοκοινωνική θεραπεία(n = 5), φαρμακολογική θεραπεία(n = 11) και συμπληρωματικές θεραπείες(n = 11)  = 7). Συνιστάται έλεγχος ρουτίνας για ΔΕΠ-Υ σε εφήβους ασθενείς σε θεραπεία κατάχρησης ουσιών και για SUD σε εφήβους ασθενείς με ΔΕΠ-Υ σε χώρους ψυχικής υγειονομικής περίθαλψης. Τα διεγερτικά μακράς δράσης συνιστώνται ως θεραπεία πρώτης γραμμής της ΔΕΠ-Υ σε εφήβους με ταυτόχρονη ΔΕΠ-Υ και SUD και η φαρμακοθεραπεία θα πρέπει κατά προτίμηση να ενσωματώνεται στην ψυχοκοινωνική θεραπεία. Η μόνη εναπομένουσα δήλωση μη συναίνεσης αφορούσε την απαίτηση αποχής πριν από την έναρξη της φαρμακολογικής θεραπείας σε εφήβους με ΔΕΠ-Υ και ταυτόχρονη SUD. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία, ορισμένοι ειδικοί χρειάστηκαν πλήρη αποχή πριν από την έναρξη οποιασδήποτε φαρμακολογικής θεραπείας, μερικοί ήταν κατά της χρήσης διεγερτικών στη θεραπεία αυτών των ασθενών (ανεξάρτητα από την αποχή), ενώ μερικοί ήταν κατά της εναλλακτικής χρήσης του bupropion. ]