Συγκριτική αποτελεσματικότητα των φαρμακοθεραπειών για τον κίνδυνο απόπειρας ή ολοκληρωμένης αυτοκτονίας μεταξύ ατόμων με οριακή διαταραχή προσωπικότητας

Αφηρημένος

Σημασία Η  αυτοκτονική συμπεριφορά είναι μια σημαντική κλινική ανησυχία σε άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας (BPD), αλλά η αποτελεσματικότητα της φαρμακοθεραπείας στη μείωση του κινδύνου αυτοκτονίας παρέμεινε άγνωστη.

Στόχος  : Να μελετηθεί η συγκριτική αποτελεσματικότητα των διαφόρων φαρμακοθεραπειών στην πρόληψη αποπειρών ή ολοκληρωμένων αυτοκτονιών σε ασθενείς με BPD στη Σουηδία.

Σχεδιασμός, ρύθμιση και συμμετέχοντες  Σε αυτήν την ερευνητική μελέτη συγκριτικής αποτελεσματικότητας, χρησιμοποιήθηκαν εθνικές βάσεις δεδομένων σουηδικού μητρώου ενδονοσοκομειακής περίθαλψης, εξειδικευμένης εξωνοσοκομειακής περίθαλψης, απουσιών ασθένειας και συντάξεων αναπηρίας για τον εντοπισμό ασθενών ηλικίας 16 έως 65 ετών με καταχωρημένη επαφή θεραπείας λόγω BPD κατά τη διάρκεια του 2006 έως 2021. Τα δεδομένα αναλύθηκαν από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 2022. Χρησιμοποιήθηκε ένας σχεδιασμός εντός του ατόμου, στον οποίο κάθε ασθενής χρησιμοποιήθηκε ως δικός του έλεγχος για την εξάλειψη της μεροληψίας επιλογής. Για τον έλεγχο της πρωτοπαθητικής μεροληψίας, διεξήχθησαν αναλύσεις ευαισθησίας, στις οποίες οι πρώτοι 1 ή 2 μήνες έκθεσης στη φαρμακευτική αγωγή παραλείφθηκαν από τις αναλύσεις.

Κύρια αποτελέσματα και μετρήσεις  Αναλογία κινδύνου (HR) για απόπειρα ή ολοκληρωμένη αυτοκτονία.

Αποτελέσματα  Συνολικά συμπεριλήφθηκαν 22.601 ασθενείς με BPD (3540 [15,7%] άνδρες, μέση ηλικία [SD], 29,2 [9,9] έτη). Κατά τη διάρκεια της 16ετούς παρακολούθησης (μέση [SD] παρακολούθηση, 6,9 [5,1] έτη), παρατηρήθηκαν 8513 νοσηλείες λόγω απόπειρας αυτοκτονίας και 316 ολοκληρωμένες αυτοκτονίες. Η φαρμακευτική αγωγή για ελλειμματική προσοχή/υπερκινητική διαταραχή (ADHD), σε σύγκριση με τη μη χρήση της, συσχετίστηκε με μείωση του κινδύνου απόπειρας ή ολοκληρωμένης αυτοκτονίας (HR, 0,83, 95% CI, 0,73-0,95, ποσοστό ψευδούς ανακάλυψης [FDR]–διορθωμένο P = .001). Η θεραπεία με σταθεροποιητές διάθεσης δεν είχε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με το κύριο αποτέλεσμα (HR, 0,97; 95% CI, 0,87-1,08; FDR-διορθωμένο P = .99). Αντικαταθλιπτικό (HR, 1,38; 95% CI, 1,25-1,53; FDR-διορθωμένο P < .001) και αντιψυχωσικά (HR, 1,18; 95% CI, 1,07-1,30; FDR-διορθωμένες θεραπείες P < .001) συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο απόπειρας ή ολοκληρωμένης αυτοκτονίας. Από τις φαρμακοθεραπείες που ερευνήθηκαν, η θεραπεία με βενζοδιαζεπίνες συσχετίστηκε με τον υψηλότερο κίνδυνο απόπειρας ή ολοκληρωμένης αυτοκτονίας (HR, 1,61; 95% CI, 1,45-1,78; FDR-διορθωμένο P < .001). Αυτά τα αποτελέσματα παρέμειναν παρόμοια κατά τον έλεγχο για πιθανή πρωτοπαθητική προκατάληψη.

Συμπεράσματα και συνάφεια  Σε αυτή τη συγκριτική ερευνητική μελέτη αποτελεσματικότητας μιας σουηδικής εθνικής κοόρτης, η φαρμακευτική αγωγή ADHD ήταν η μόνη φαρμακολογική θεραπεία που σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς μεταξύ ασθενών με BPD. Αντίθετα, τα ευρήματα δείχνουν ότι οι βενζοδιαζεπίνες θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή μεταξύ ασθενών με BPD λόγω της συσχέτισής τους με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας.