Συμμετοχή των χρηστών υπηρεσιών στη χάραξη πολιτικής για την ψυχική υγεία

Υπάρχει αυξανόμενη υποστήριξη για τη συμμετοχή των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ψυχικές υπηρεσίες στη διαδικασία βελτίωσης της πολιτικής. Φαίνεται λογικό να εκπροσωπούνται οι απόψεις εκείνων που επηρεάζονται αμεσότερα από τις πολιτικές απαντήσεις. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση τις εναλλακτικές μορφές «αποδεικτικών στοιχείων» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος της τεκμηριωμένης πρακτικής.

Μια πρόσφατη μελέτη, που διεξήχθη στην Αυστραλία, ανέλυσε συνεντεύξεις με άτομα που συμμετείχαν σε συζητήσεις για την πολιτική για τα ναρκωτικά.

Ο στόχος της μελέτης ήταν να δούμε πώς αντιμετωπίζεται η ιδέα του «καταναλωτή» σε σχέση με τη συζήτηση γύρω από την ανάπτυξη της «τεκμηριωμένης πολιτικής», καθώς και να αναρωτηθούμε πώς η εξουσία μπορεί να θεωρηθεί ότι επικεντρώνεται μέσω τεκμηριωμένης πρακτικής, η οποία μπορεί να θεωρηθεί συντηρητική στον τρόπο με τον οποίο εκτιμά τις μορφές γνώσης.

Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονταν υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, υποστηρικτές, εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων, εκπρόσωποι καταναλωτών, ερευνητές και κλινικοί ιατροί.

Οι συγγραφείς παρουσιάζουν τα ευρήματά τους σε σχέση με δύο γενικές ιδέες: Θεσπίζοντας τη διαφορά, συνιστώντας «καταναλωτές», και Διαφορά και αντίσταση.

Θεσπίζοντας τη διαφορά, που συνιστά "καταναλωτές":

• Ο «τομέας» της πολιτικής για τα ναρκωτικά θεωρείται ως ένα ασύνδετο σύνολο διαφορετικών ανθρώπων με διαφορετικές προοπτικές και διακριτά συμφέροντα στη διαδικασία χάραξης πολιτικής.
• Ήταν σχεδόν καθολικά αποδεκτό ότι οι «καταναλωτές» θα ήταν λιγότερο ισχυροί από άλλους που συμμετείχαν στη διαδικασία χάραξης πολιτικής
• Ήταν σαφές ότι η ανάπτυξη τεκμηριωμένων πολιτικών προνομίων, η «αντικειμενική» και «ορθολογική» γνώση των κλινικών ιατρών και των ερευνητών

Διαφορά και αντίσταση:

• Θεωρημένη, ορθολογική επιχειρηματολογία και αντικειμενικότητα αντί της υποκειμενικότητας  γίνεταιπιο εύκολα  με  την «τεκμηριωμένη πολιτική»
• Η βιωμένη εμπειρία υποτιμάται
• Υπήρχε έλλειψη ευθυγράμμισης μεταξύ της κατανόησης μέσω της βιωμένης εμπειρίας και της γνώσης μέσω επιστημονικών ή «τεκμηριωμένων» ορισμών.

Συνολικά, αν και υπάρχει μια κίνηση προς τη συμμετοχή των χρηστών υπηρεσιών στην ανάπτυξη πολιτικής, υπάρχει σαφής ένταση μεταξύ της έννοιας της «βάσης αποδεικτικών στοιχείων» και του τρόπου με τον οποίο η διαδικασία μπορεί να γίνει χωρίς αποκλεισμούς.