αφηρημένος

Σημασία  Προηγούμενες αναλύσεις θανατηφόρας αυτοκτονίας σημαίνουν ότι έχουν ιστορικά αντιμετωπίσει δηλητηρίαση από ναρκωτικά εκτός από δηλητηρίαση από αλκοόλ ως κατηγορία. Η αξιολόγηση του κινδύνου κατά κατηγορία φαρμάκων επιτρέπει την καλύτερη αξιολόγηση των ευκαιριών πρόληψης.

Στόχος: Για να ερευνήσουμε την επιδημιολογία των αυτοκτονιών δηλητηρίασης από ναρκωτικά.

Σχεδιασμός, Ρύθμιση και Συμμετέχοντες: Αυτή η διατομεακή μελέτη ανέλυσε τις απογραφές ζωντανών τμημάτων έκτακτης ανάγκης και εξιτηρίων για 11 πολιτείες των ΗΠΑ από την 1η Ιανουαρίου 2011 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2012, καθώς και τα εθνικά δείγματα ζωντανής απαλλαγής του Προγράμματος Κόστους και Αξιοποίησης Υγειονομικής Περίθαλψης για την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2012 και από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2016 και τα αντίστοιχα δεδομένα απογραφής πολλαπλής αιτίας θανάτου. Οι απογραφές ή τα εθνικά δείγματα όλων των ιατρικά προσδιορισμένων δηλητηριάσεων από ναρκωτικά που προκλήθηκαν σκόπιμα ή απροσδιόριστης πρόθεσης εντοπίστηκαν με τη χρήση διαγνωσμένων και εξωτερικών κωδικών αιτίων. Τα στοιχεία αναλύθηκαν από τον Ιούνιο του 2019 έως τον Ιανουάριο του 2020.

Κύρια αποτελέσματα και μέτρα: Κατανομή των κατηγοριών ναρκωτικών που εμπλέκονται σε αυτοκτονικές υπερβολικές δόσεις. Οι υλικοτεχνικές παλινδρομήσεις στα κρατικά δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό των πιθανοτήτων και του σχετικού κινδύνου (RR) θανάτου για μια πράξη αυτοκτονίας που περιελάμβανε μια κατηγορία ναρκωτικών έναντι παρόμοιων πράξεων εκτός αυτής της κατηγορίας.

Αποτελέσματα: Μεταξύ των 421 466 αυτοκτονικών πράξεων δηλητηρίασης από ναρκωτικά που οδήγησαν σε 21 594 θανάτους, το 19,6% έως 22,5% των αυτοκτονικών υπερβολικών δόσεων ναρκωτικών αφορούσαν βενζοδιαζεπίνες και το 15,4% έως 17,3% αφορούσαν οπιοειδή (46,2% άνδρες, 53,8% γυναίκες και <0,01% αγνοούμενα· μέση ηλικία, 36,4 έτη). Τα οπιοειδή εντοπίστηκαν συχνότερα σε θανατηφόρες δηλητηριάσεις αυτοκτονίας (33,3%-47,8%). Το μεγαλύτερο RR για τη δηλητηρίαση της ολοκλήρωσης της αυτοκτονίας ήταν τα οπιοειδή (5,20 φορές ο μέσος όρος για πράξεις αυτοκτονίας που δεν περιελάμβαναν οπιοειδή· 95% CI, 4,86-5,57, εύρος ανάλυσης ευαισθησίας, 3.99-6.86), ακολουθούμενο από βαρβιτουρικά (RR, 4,29, 95% CI, 3,35-5,45), αντικαταθλιπτικά (RR, 3,22, 95% CI, 2,95-3,52), αντιδιαβητικά (RR, 2,57, 95% CI, 1,94-3,41) και αλκοόλ (συντηρητικά, επειδή το 30% των πιστοποιών θανάτου δεν κάνουν δοκιμή για αλκοόλ. RR, 2.04; 95% CI, 1,84-2,26). Η επικαιροποιημένη κωδικοποίηση της διάγνωσης τοξινών στη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση Ασθενειών και Συναφών Προβλημάτων Υγείας, Δέκατη Αναθεώρηση, που χρησιμοποιήθηκε για τον κώδικα των δεδομένων του 2016 αποκάλυψε ότι οι αναστολείς διαύλων ασβεστίου είχαν επίσης υψηλό RR 2,24 (95% CI, 1,89-2,61). Μεταφρασμένο σε αναλογίες, περίπου το 81% των αυτοκτονιών που αφορούσαν οπιοειδή δεν θα ήταν θανατηφόρα απούσα οπιοειδή. Ομοίως, το 34% των θανάτων από αυτοκτονία που σχετίζονται με το αλκοόλ οφειλόταν σε αλκοόλ.

Συμπεράσματα και συνάφεια: Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η πρόληψη της πρόσβασης σε θανατηφόρα μέσα για ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο αυτοκτονίας θα πρέπει να επεκταθεί σε φάρμακα με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας. Η συσκευασία με κυψέλες και η ασφαλής αποθήκευση θανατηφόρων φαρμάκων φαίνεται σκόπιμο.