Αφηρημένος

Η σχετιζόμενη με τα φάρμακα δυσλειτουργία στιγματίζεται επίμονα καθυστερώντας και αποτρέποντας τη συμμετοχή στη θεραπεία. Για τη μείωση του στίγματος, έχουν προωθηθεί διάφοροι ιατρικοί όροι (π.χ. «χρόνια υποτροπιάζουσα εγκεφαλική νόσος», «διαταραχή») στα διαγνωστικά συστήματα και μεταξύ των εθνικών οργανισμών υγείας, ωστόσο ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η υπερ-ιατρική της σχετιζόμενης με τα φάρμακα δυσλειτουργίας μειώνει την προγνωστική αισιοδοξία και μειώνει την προσωπική υπηρεσία. Ενώ συζητείται έντονα, λείπει αυστηρή εμπειρική μελέτη. Αυτή η μελέτη διερεύνησε κατά πόσον η τυχαία έκθεση σε έναν από τους έξι κοινούς τρόπους περιγραφής της βλάβης που σχετίζεται με τα φάρμακα προκαλεί συστηματικά διαφορετικές κρίσεις.

Σχεδιασμός, Ρύθμιση και Συμμετέχοντες

Διατομεακή έρευνα, γενικός πληθυσμός των ΗΠΑ, μεταξύ ενός εθνικά αντιπροσωπευτικού μη θεσμοθετημένου δείγματος (n = 3635, ποσοστό ανταπόκρισης 61%· Δεκεμβρίου 2019–Ιανουαρίου 2020).

Επέμβαση

Δώδεκα βινιέτες (έξι όροι × φύλο) που περιγράφουν κάποιον που υποβάλλεται σε θεραπεία για δυσλειτουργία που σχετίζεται με τα οπιοειδή και απεικονίζονται με έναν από τους έξι τρόπους ως a(n): «χρόνια υποτροπιάζοντας εγκεφαλική νόσος», «εγκεφαλική νόσος», «ασθένεια», «ασθένεια», «διαταραχή» ή «πρόβλημα».

Μετρήσεις

Πολυδιάστατη αξιολόγηση κλίμακας στιγμαίου: επίρριψη ευθυνών· κοινωνικός αποκλεισμός· προγνωστική αισιοδοξία, συνεχής φροντίδα και κίνδυνος (α = 0,70–0,83).

Ευρήματα

Οι ενήλικες στις ΗΠΑ [μέση ηλικία = 47,81, διάστημα εμπιστοσύνης (CI) = 47,18–48,44; 52,4% γυναίκες, 63,14% λευκοί] βαθμολόγησαν το ίδιο άτομο με προβλήματα οπιοειδών διαφορετικά σε τέσσερις από τις πέντε διαστάσεις στιγμαίου, ανάλογα με το σε ποιον από τους έξι όρους εκτέθηκαν. «Χρόνια υποτροπιάζοντας ασθένεια του εγκεφάλου» προκάλεσε το χαμηλότερο στιγματισμό απόδοση ευθυνών (P < 0,05)· Ταυτόχρονα, ο όρος αυτός μείωσε την προγνωστική αισιοδοξία [μέση διαφορά (MD) = 0,18, 95% CI = 0,05, 0,30] και αυξημένη αντιληπτή ανάγκη για συνεχή φροντίδα (MD = –0,26, 95% CI = –0,43, –0,09) και κίνδυνο (MD = –0,13, 95% CI = –0,25, –0,02) σε σύγκριση με το «πρόβλημα». Σε σύγκριση με έναν άνδρα, μια γυναίκα κατηγορήθηκε περισσότερο για δυσλειτουργία που σχετίζεται με τα οπιοειδή (MD = –0,08, 95% CI = –0,15, –0,01)· οι άνδρες θεωρήθηκαν πιο επικίνδυνοι (MD = 0,13, 95% CI = 0,06, 0,19) και πρέπει να αποκλειστούν κοινωνικά (MD = 0,16, 95% CI = 0,09, 0,23).

Συμπεράσματα

Δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε ένας ιατρικός όρος για την απομείωση που σχετίζεται με τα οπιοειδή που μπορεί να επιτύχει όλους τους επιθυμητούς στόχους κλινικής και δημόσιας υγείας. Για να μειωθεί ο στιγματισμός των ευθυνών, η βιοϊατρική ορολογία «χρόνια υποτροπιάζων εγκεφαλικών παθήσεων» μπορεί να είναι βέλτιστη. να αυξηθεί η προγνωστική αισιοδοξία και να μειωθεί ο αντιληπτός κίνδυνος/ο κοινωνικός αποκλεισμός Η χρήση μη ιατρικής ορολογίας (π.χ. «πρόβλημα οπιοειδών») μπορεί να είναι βέλτιστη.