Αφηρημένος

Σημασία: Αν και οι διαχρονικές μελέτες έχουν αναφέρει συσχετισμούς μεταξύ πρώιμων παραγόντων ζωής (δηλαδή, in-utero / περιγεννητική / νηπιακή ηλικία) και μακροπρόθεσμη αυτοκτονική συμπεριφορά, έχουν επικεντρωθεί σε 1 ή λίγους επιλεγμένους παράγοντες και καθιερωμένες συσχετίσεις, αλλά δεν διερεύνησαν εάν οι παράγοντες πρώιμης ζωής προβλέπουν αυτοκτονική συμπεριφορά.

Αντικειμενικός: Προσδιορισμός και αξιολόγηση της ικανότητας των παραγόντων πρώιμης ζωής να προβλέπουν απόπειρα αυτοκτονίας σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες από τον γενικό πληθυσμό.

Σχεδιασμός, Ρύθμιση και Συμμετέχοντες: Αυτή η προγνωστική μελέτη χρησιμοποίησε δεδομένα από τη διαχρονική μελέτη του Κεμπέκ για την ανάπτυξη των παιδιών, μια διαχρονική μελέτη με βάση τον πληθυσμό από την επαρχία κεμπέκ του Καναδά. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από τη γέννηση έως την ηλικία των 20 ετών. Αναπτύχθηκαν αλγόριθμοι τυχαίας ταξινόμησης δασών για την πρόβλεψη απόπειρας αυτοκτονίας. Για να αποφευχθεί η υπερπροσφορά, οι δείκτες επιδόσεων πρόβλεψης αξιολογήθηκαν σε 50 τυχαία διαχωρισμένα επιμέρους δείκτες και στη συνέχεια υπολογίστηκε ο μέσος όρος. Τα στοιχεία αναλύθηκαν από τον Νοέμβριο του 2019 έως τον Ιούνιο του 2020.

Ανοίγματα: Οι παράγοντες που εξετάστηκαν στην ανάλυση περιελάμβαναν 150 μεταβλητές, που εκτείνονται σχεδόν σε όλους τους τομείς της πρώιμης ζωής, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών εγκυμοσύνης και γέννησης. χαρακτηριστικά του παιδιού, των γονέων και της γειτονιάς. ανατροφή των παιδιών και οικογενειακή λειτουργία· ψυχική υγεία των γονέων· και την ιδιοσυγκρασία των παιδιών, όπως αξιολογήθηκαν από τις μητέρες, τους πατέρες και τα αρχεία γεννήσεων στο νοσοκομείο.

Κύρια αποτελέσματα και μέτρα: Το κύριο αποτέλεσμα ήταν η αυτοαναφερθευούμενη απόπειρα αυτοκτονίας από την ηλικία των 20 ετών.

Αποτελέσματα: Μεταξύ των 1623 ήταν νέοι ηλικίας 20 ετών, 845 (52,1%) Τα μοντέλα δείχνουν μέτρια απόδοση πρόβλεψης. Οι περιοχές κάτω από την καμπύλη για την πρόβλεψη της απόπειρας αυτοκτονίας ήταν 0,72 (95% CI, 0,71-0,73) για τα θηλυκά και 0,62 (95% CI, 0,60-0,62) για τους άνδρες. Τα μοντέλα έδειξαν χαμηλή ευαισθησία (θηλυκά, 0,50, αρσενικά, 0,32), μέτριες θετικές προγνωστικές τιμές (θηλυκά, 0,60, αρσενικά, 0,62) και καλή εξειδίκευση (θηλυκά, 0,76, αρσενικά, 0,82) και αρνητικές προβλεπόμενες τιμές (θηλυκά, 0,75, αρσενικά, 0,71). Οι σημαντικότεροι παράγοντες που συνέβαλαν στην πρόβλεψη περιελάμβαναν τα κοινωνικοοικονομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά της οικογένειας (π.χ. εκπαίδευση μητέρας και πατέρα και ηλικία, κοινωνικοοικονομική κατάσταση, χαρακτηριστικά γειτονιάς), την ψυχολογική κατάσταση των γονέων (συγκεκριμένα τις αντικοινωνικές συμπεριφορές των γονέων) και τις πρακτικές γονικής μέριμνας. Οι μεταβλητές που σχετίζονται με τη γέννηση συνέβαλαν επίσης στην πρόβλεψη της αυτοκτονικής συμπεριφοράς (π.χ. προωρότητα). Εντοπίστηκαν επίσης διαφορές φύλου, με τα οικογενειακά κοινωνικοοικονομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά να είναι οι κορυφαίοι παράγοντες για την αντικοινωνική συμπεριφορά των γυναικών και των γονέων που είναι ο κορυφαίος παράγοντας για τους άνδρες.

Συμπεράσματα και συνάφεια: Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι οι πρώιμοι παράγοντες της ζωής συνέβαλαν σεμνά στην πρόβλεψη της αυτοκτονικής συμπεριφοράς στην εφηβεία και τη νεαρή ενηλικίωση. Αν και αυτοί οι παράγοντες μπορούν να ενημερώσουν την κατανόηση των αιτιολογίας διαδικασιών αυτοκτονίας, η χρησιμότητά τους στη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη της απόπειρας αυτοκτονίας ήταν περιορισμένη.