Αφηρημένος

Στοχεύει

Ο κύριος στόχος ήταν να διερευνηθούν οι σχετικοί ρόλοι της ψυχικής δυσφορίας και των εγγενών κινήτρων για υποτροπή μετά τη θεραπεία με διαταραχή χρήσης ενδονοσοκομειακής χρήσης ουσιών (SUD), ενώ παράλληλα προσαρμόστηκε για δημογραφικά στοιχεία και μεταβλητές θεραπείας.

Μεθόδους

Η μελέτη βασίζεται σε μια προοπτική πολυκεντρική μελέτη με ένα αρχικό ακαθάριστο δείγμα 607 ασθενών με SUD (ποσοστό ανταπόκρισης = 84%) Το αναλυτικό δείγμα αποτελούνταν από ασθενείς με παράνομη χρήση ναρκωτικών (n = 374) οι οποίοι έλαβαν μέρος σε συνέντευξη παρακολούθησης τρεις μήνες μετά το εξιτήριο από την ενδονοσοκομειακή θεραπεία (n = 249) (ποσοστό διατήρησης = 67%). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν χρησιμοποιώντας πληροφορίες από ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία, ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς κατά την είσοδο στη θεραπεία και συνέντευξη παρακολούθησης.

Αποτελέσματα

Υποτροπή σημειώθηκε μεταξύ του 37% του δείγματος κατά την παρακολούθηση τριών μηνών. Τα αποτελέσματα της πολυδιάστατης ανάλυσης έδειξαν ότι η μικρότερη ηλικία και η ψυχιατρική διάγνωση συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής. Οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία σε βραχυπρόθεσμη κλινική (2-4 μήνες), σε αντίθεση με μια μακροχρόνια κλινική (>6 μήνες) ήταν επίσης σε αυξημένο κίνδυνο υποτροπής, ανεξάρτητα από τη διάρκεια παραμονής τους. Ο μειωμένος κίνδυνος υποτροπής είχε προβλεφθεί με την ολοκλήρωση της παραμονής στην ενδονοσοκομειακή θεραπεία.

Συμπέρασμα

Ο προσδιορισμός των θεραπευτικών αναγκών των νέων ασθενών και των ασθενών με συνυπάκριες ψυχιατρικές διαγνώσεις κατά τη διάρκεια και μετά από ενδονοσοκομειακή θεραπεία με SUD μπορεί να συμβάλει στη μείωση των ποσοστών υποτροπής μετά τη θεραπεία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να φωτιστούν οι παράγοντες που σχετίζονται με τη θεραπεία και συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου υποτροπής μετά από ενδονοσοκομειακή θεραπεία με SUD.