Αφηρημένος

Τα ποσοστά χρήσης οπιοειδών και υπερβολικής δόσης έχουν αυξηθεί σε επίπεδα επιδημίας στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την τελευταία δεκαετία. Ευτυχώς, υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα (π.χ. μεθαδόνη, βουπρενορφίνη και από του στόματος και ενέσιμη ναλτρεξόνη) διαθέσιμα για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή. Κάθε ένα από αυτά τα φάρμακα έχει εγκριθεί για χρήση σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική θεραπεία; Ωστόσο, υπάρχει έλλειψη εμπειρικής έρευνας σχετικά με τις βέλτιστες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις για χρήση με αυτά τα φάρμακα. Σε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση, περιγράφουμε και συζητάμε τα ευρήματα 3 σημαντικών προηγούμενων ανασκοπήσεων και 27 πρόσφατων δημοσιεύσεων εμπειρικών μελετών σχετικά με αυτό το θέμα. Οι πιο ευρέως μελετημένες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις που εξετάστηκαν σε συνδυασμό με φάρμακα για τον εθισμό στα οπιοειδή ήταν η διαχείριση έκτακτης ανάγκης και η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, με την πλειοψηφία να επικεντρώνεται στη θεραπεία με μεθαδόνη. Τα αποτελέσματα γενικά υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα της παροχής ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων σε συνδυασμό με φάρμακα για τη θεραπεία των εθισμών στα οπιοειδή, αν και η αυξητική χρησιμότητα ποικίλλει μεταξύ μελετών, αποτελεσμάτων, φαρμάκων και παρεμβάσεων. Η ανασκόπηση επισημαίνει σημαντικά κενά στη βιβλιογραφία και παρέχει τομείς για μελλοντική έρευνα. Δεδομένου του τεράστιου μεγέθους του τρέχοντος προβλήματος των οπιοειδών στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε καλύτερα τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους παροχής ψυχοκοινωνικών θεραπειών σε συνδυασμό με αυτά τα φάρμακα για τη βελτίωση της υγείας και της ευημερίας των ατόμων που πάσχουν από εθισμό στα οπιοειδή.