Αφηρημένος

Στοχεύει:

Να εξετάσει τον πολιτιστικό αντίκτυπο στη διάγνωση των διαταραχών χρήσης αλκοόλ χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκές χώρες ως παραδείγματα.

Σχεδιάζω: 

Αφηγηματική ανασκόπηση.

Αποτελέσματα:

Υπάρχουν ισχυροί πολιτιστικοί κανόνες που καθοδηγούν τις μεγάλες περιστάσεις κατανάλωσης αλκοόλ και την απώλεια ελέγχου. Αυτοί οι κανόνες δεν υποδεικνύουν μόνο ποια συμπεριφορά κατανάλωσης αλκοόλ είναι αποδεκτή, αλλά και εάν ορισμένες συμπεριφορές μπορούν να αναφερθούν ή όχι. Καθώς τα σύγχρονα διαγνωστικά συστήματα βασίζονται σε καταλόγους κυρίως συμπεριφορικών κριτηρίων, όπου οι διαταραχές χρήσης αλκοόλ ορίζονται από μια θετική απάντηση σε τουλάχιστον ένα, δύο ή τρία από αυτά τα κριτήρια, η κουλτούρα αναπόφευκτα θα συν-καθορίσει πόσα άτομα θα λάβουν διάγνωση. Αυτό εξηγεί τις πολλαπλές διαφορές στη συχνότητα εμφάνισης και την επικράτηση των διαταραχών χρήσης αλκοόλ, ακόμη και μεταξύ χωρών όπου τα μέσα επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ είναι παρόμοια. Έτσι, η επίπτωση και ο επιπολασμός των διαταραχών χρήσης οινοπνεύματος, όπως εκτιμάται από έρευνες ή από την αυστηρή εφαρμογή τυποποιημένων μέσων, πρέπει να κρίνεται ως μέτρηση των κοινωνικών κανόνων καθώς και της επιδιωκόμενης ψυχικής διαταραχής.

Συμπεράσματα:

Η τρέχουσα πρακτική για τη μέτρηση των διαταραχών χρήσης οινοπνεύματος βάσει καταλόγου διαγνωστικών κριτηρίων ειδικά για τον πολιτισμό έχει ως αποτέλεσμα τη μη συγκρισιμότητα της επίπτωσης, του επιπολασμού ή της επιβάρυνσης της νόσου μεταξύ των χωρών. Για επιδημιολογικούς σκοπούς, φαίνεται απαραίτητος ένας πιο θεμελιωμένος ορισμός των διαγνωστικών κριτηρίων, ο οποίος θα μπορούσε πιθανώς να δοθεί με τη χρήση υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ με την πάροδο του χρόνου.