Ενώ οι διαταραχές χρήσης ουσιών (SUD) είναι κοινές, μια τυποποιημένη προσέγγιση στην εκπαίδευση της ιατρικής εθισμού είναι λιγότερο.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακατάλληλη θεραπεία.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Substance Abuse ζητά τις απόψεις των ειδικών στον εθισμό, με σκοπό την επίτευξη συναίνεσης σχετικά με τις απαραίτητες βασικές δεξιότητες που θα πρέπει να καλύπτει η ιατρική εκπαίδευση σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και συνεχές επίπεδο ιατρικής εκπαίδευσης (CME), αντίστοιχα.

Παρακάτω παρατίθενται οι προτάσεις των συγγραφέων ως αποτέλεσμα της έρευνάς τους:

Σε προπτυχιακό επίπεδο, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

• Κάλυψη όλων των βασικών γνώσεων σχετικά με τη θεραπεία του εθισμού και τη χρήση ουσιών.
• Προώθηση της μη επικριτικής στάσης απέναντι στον εθισμό και εκείνων που χρησιμοποιούν ουσίες.
• Εισαγωγή και άσκηση κλινικών δεξιοτήτων, όπως ο έλεγχος, η σύντομη παρέμβαση και η παραπομπή στη θεραπεία (SBIRT).
• Ανάπτυξη της ευαισθητοποίησης των μαθητών σχετικά με τις ειδικές ανά χώρα ή/και τοπικές ανάγκες.

Σε μεταπτυχιακό επίπεδο, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

• Προσαρμόστε τη διάδοση γνώσεων ώστε να ταιριάζει σε επιλεγμένες ιατρικές ειδικότητες.
• Δώστε έμφαση στην εκπαίδευση κλινικών δεξιοτήτων, ιδίως στις συνεντεύξεις, στη λήψη ιστορικού και στον εντοπισμό ταυτόχρονων προβλημάτων ψυχικής υγείας.
• Ενημερώστε τους μαθητές ότι η θεραπεία του εθισμού περιλαμβάνει επίσης πρόληψη και την ανάγκη μείωσης των επιβλαβών δευτερογενών επιπτώσεων της χρήσης ουσιών, για παράδειγμα κοινωνικές συνέπειες.
• Αναπτύξτε την κατανόηση των μαθητών για τις διάφορες ανάγκες συγκεκριμένων υποομάδων χρηστών ουσιών, όπως οι γυναίκες ή εκείνοι που παίρνουν ναρκωτικά ενδοφλεβίως.
• Επισημάνετε τις ιατρικές επιπλοκές της χρήσης ουσιών που σχετίζονται με την επιλεγμένη ειδικότητα του μαθητή. Για παράδειγμα, στα μαθήματα εθισμού στο αλκοόλ, αντιμετωπίστε τις σωματικές ασθένειες που σχετίζονται με το αλκοόλ.

Σε επίπεδο CME, τα μαθήματα θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στις ειδικές απαιτήσεις ενός συγκεκριμένου γεωγραφικού πλαισίου ή ιατρικής ειδικότητας. Η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στις «εξελίξεις στον τομέα», για παράδειγμα στις αναδυόμενες θεραπείες ή/και στις νέες ουσίες. Οι γνώσεις θα πρέπει να ανανεώνονται και να ενημερώνονται συνεχώς ώστε να αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα κατάσταση.

Από τις παραπάνω πληροφορίες, μπορούμε να εξαγάγουμε μια σειρά από προτεινόμενες βασικές αρχές για την εκπαίδευση στην ιατρική εθισμού:

• Ένα προοδευτικό μοντέλο μάθησης που κινείται από το γενικότερο στο συγκεκριμένο.
• Εκτός από την ανάπτυξη εξειδικευμένων γνώσεων και κλινικών δεξιοτήτων, η προώθηση της επαγγελματικής στάσης απέναντι στη χρήση ουσιών θα πρέπει να αποτελεί βασικό συστατικό της κατάρτισης στην ιατρική εθισμό.
• Η θεραπεία του εθισμού θα πρέπει να είναι ειδική για τα εθνικά και/ή τοπικά πλαίσια και να λαμβάνει υπόψη τις διάφορες ανάγκες των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι αν και είναι "ασαφές εάν απαιτείται ένα παγκόσμιο πρόγραμμα σπουδών", η εφαρμογή τέτοιων στρατηγικών θα έχει "βαθιά επίδραση στην ποιότητα της φροντίδας των εθισμένων ασθενών παγκοσμίως".

Κάντε κλικ εδώ για να αποκτήσετε πρόσβαση στο άρθρο.