Αφηρημένη | Η διαταραχή χρήσης οπιοειδών (OUD) είναι μια χρόνια υποτροπιάζοντας διαταραχή που, ενώ αρχικά οδηγείται από την ενεργοποίηση των νευροκυκλιτών ανταμοιβής εγκεφάλου, ενεργοποιεί όλο και περισσότερο νευροκυκλώματα κατά της ανταμοιβής που οδηγούν σε δυσμενείς συναισθηματικές καταστάσεις και υποτροπή. Ωστόσο, η επιτυχής ανάρρωση είναι δυνατή με την κατάλληλη θεραπεία, αν και με μια επίμονη τάση υποτροπής. Τα ατομικά και δημόσια βάρη για την υγεία του OUD είναι τεράστια. 26,8 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι ζούσαν με OUD παγκοσμίως το 2016, με > 100.000 θανάτους από υπερβολική δόση οπιοειδών ετησίως, συμπεριλαμβανομένων των > 47.000 στις ΗΠΑ το 2017. Καλά διεξαγόμενες δοκιμές έχουν δείξει ότι η μακροχρόνια θεραπεία με οπιοειδή αγωνιστή με μεθαδόνη και βουπρενορφίνη έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα για τη θεραπεία με OUD και μπορεί να σώσει ζωές. Μελετώνται επίσης νέες μορφές του ανταγωνιστή των οπιοειδών ναλτρεξόνης. Ορισμένες συχνά χρησιμοποιούμενες προσεγγίσεις έχουν λιγότερο επιστημονικά ισχυρά στοιχεία, αλλά παρόλα αυτά θεωρούνται σημαντικές, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτικών προληπτικών στρατηγικών, των παρεμβάσεων μείωσης της βλάβης για τη μείωση των δυσμενών συνέχειων από τη συνεχιζόμενη χρήση και των ομάδων αμοιβαίας βοήθειας. Άλλες κοινώς χρησιμοποιούμενες προσεγγίσεις, όπως η αποτοξίνωση και μόνο, στερείται επιστημονικών στοιχείων. Η παροχή αποτελεσματικών απαντήσεων πρόληψης και θεραπείας συχνά περιπλέκεται από τη συνύπαρξη συννοσηροτήτων και ανεπαρκούς υποστήριξης, καθώς και από αντικρουόμενες δημόσιες και πολιτικές απόψεις. Η επιστήμη μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο στην ενημέρωση της στάσης του κοινού και στην ανάπτυξη πληρέστερων αποδεικτικών στοιχείων για την κατανόηση του OUD και των σχετικών βλαβών του, καθώς και στην απόκτηση των σημερινών αποδεικτικών στοιχείων που θα βελτιώσουν τις παρεμβάσεις πρόληψης και θεραπείας του αύριο.